Bewoners Bronbeek
SECRETARIS INWONERSCOMMISSIE ED JACOB OVER BRONBEEK:
‘Ik heb het best naar mijn zin’
Door: Janke Rozemuller Foto: Birgit de Roij
Bronbeekbewoner Cornelis Hendrik Eduard Jacob werd op 22 augustus 1923 geboren in Soerakarta, Midden-Java. Hij woont sinds 1949 in Nederland. “Hier noemen ze me Eddie en in Engeland heette ik Jack”, vertelt de goedlachse 89-jarige oud-marineman. Het wonen in Bronbeek bevalt hem goed, al mist hij de saamhorigheid een beetje.
E
d Jacob diende bij de Koninklijke Marine en de Marineluchtvaardienst en werd ingezet tijdens de
Tweede Wereldoorlog en in Indië en Nieuw-Guinea. Hij begon in 1941 als vrijwilliger bij de zeedienst als lichtmatroos en ging 32 jaar later als majoor-vliegtuigmaker-vliegtuigmon- teur met functioneel leeftijdsontslag. Hoogtepunt in zijn militaire carrière was toch wel de ontmoeting met generaal Dwight D. Eisenhower. De hoogste bevelhebber van de gealli- eerde strijdmacht bracht een verras- singsbezoek aan het Engelse Dunsfold en maakte na een korte inspectie een ongedwongen praatje met verschil- lende bemanningsleden van 320 Squadron. Een van hen was Jacob, die toen als 18-jarige vliegtuigmaker bij het squadron diende. Jacob koestert de foto die hij van deze ontmoeting heeft. “Eisenhower vroeg hoe ik bij het squadron was gekomen. Dat kwam door mijn opa. Ik zat op de technische school, maar hij zei dat ik beter in dienst kon gaan. Hij zag het naderende gevaar: Japan was in aan- tocht. Zonder mijn opa had ik dit ver- haal niet kunnen vertellen. Ik ben met de marine toch bijna overal geweest, maar ik heb van mijn klasgenoten nooit meer iemand teruggezien.”
Meer saamhorigheid Na vele omzwervingen in zijn mari-
netijd is Jacob op 28 november 2009 18 JANUARI-FEBRUARI 2013
vanuit Katwijk neergestreken in Bronbeek. Dichtbij Delhuyzen, de plek waar hij ruim een jaar eerder al de as van zijn vrouw liet verstrooien, zo zeker wist hij dat hij in het tehuis terecht zou komen. “Vroeger had ik nooit kunnen denken dat ik hier als marineman zou komen te wonen. Maar de regels werden veranderd en omdat ik geen kinderen heb, wilde ik graag hiernaartoe. Na betaling van mijn eigen bijdrage hou ik voldoende geld over om bijvoorbeeld te kunnen blijven autorijden.” Het bevalt hem prima in Bronbeek. “Ik heb het hier best naar mijn zin. Vroeger waren er KNIL’ers, die vorm- den een eenheid, maar tegenwoordig wonen hier zowel dienstplichtigen als beroeps en zijn de bewoners afkomstig van verschillende krijgs- machtdelen. Als secretaris van de inwonerscommissie probeer ik iets te doen aan de saamhorigheid.” Hoog- tepunten zijn voor Jacob de momen- ten waarop hij als bestuurslid Bron- beek mag vertegenwoordigen. “Bij- voorbeeld tijdens kransleggingen met de commandant.” En als hij in Bron- beek is, komt hij graag in de Kumpu- lan. “Als ik weet dat er bezoekers komen, of dat nou leden van het Korps Mariniers, vliegtuigmakers of torpedomakers zijn, dan wil ik ze graag begroeten.” Op de vraag waarom die ontmoetingen belangrijk voor hem zijn, antwoord Jacob heel serieus: “Ik ben militair, mevrouw.”
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64
