een extractie bijvoorbeeld, zijn behandelaars het vaak vergeten, of ze zeggen dat het toch niet mooi is om niets te doen of dat de patiënt anders niet goed kan kauwen. Maar dan hebben we toch met een soort schijn-shared decision making te maken.”


Y Samen kijken Zelf veranderde Broers als patiënt ooit van ziekenhuis, omdat de mate waarin ze niet in de behandeling werd betrokken haar totaal niet beviel. Een kleiner, maar toch il- lustratief voorbeeld zag ze toen ze op haar vaders verzoek meeging naar diens tandarts: “Een uitstekende tandarts, in alle opzichten. Mijn vader had een royale tandheelkundige behandeling nodig en kreeg onder meer een flinke brug. Voor de kleurbepaling hield de tandarts een kleurenstaal bij zijn gebit en begon daarna aantekeningen te maken. Ik suggereerde daarop dat we wellicht even samen kon- den kijken. Hij dacht dat ik op mezelf doelde, het kwam kennelijk niet bij hem op mijn vader een spiegeltje voor te houden om mee te kijken. Ook dit soort beslissingen neem je naar mijn idee samen met de patiënt.”


Broers benadrukt dat, als we informed consent als basisprincipe hanteren, de informatie aan de patiënt zo compleet mogelijk moet zijn. Haar advies is om daarbij aan te sluiten bij wat de patiënt al weet: “Vraag gewoon wat de patiënt al heeft gevonden op internet en wáár hij dat gevonden heeft. Dan kun je of uitleggen waarom die bron


niet zo betrouwbaar is of met jouw uitleg aansluiten bij al bekende informatie. Het zijn investeringen in je behandel- relatie die echt lonen: patiënten zullen vaker tevreden zijn over besluiten die je sámen hebt genomen en die mede gebaseerd zijn op patiëntwensen die niet altijd een-op- een aansluiten bij professionele voorkeuren. Daar komt natuurlijk een ethisch punt bij: het is hún lijf waarover ze besluiten nemen.”


Y Terugverdienen Op knmt.nl staat een checklist Samen beslissen, waarop de behandelaar van hulpvraag via behandelopties tot en met begrips- en besluitvorming kan afvinken of het proces van shared decision making zorgvuldig en compleet is doorlopen. Is dat niet te tijdrovend en dus niet werkbaar om bij veel behandelingen toe te passen? “Dat tijdsargu- ment hoor ik vaak, ook bij de behandeling van angstpati- enten bijvoorbeeld. Mijn antwoord daarop is drieledig. Ten eerste: verdiep je erin en oefen je erin. Als je het geïnte- greerd hebt in je handelingspatroon kost het nauwelijks extra tijd. Bovendien verdien je die tijd 3 keer terug: als je gezamenlijk de uitgangspunten hebt bepaald, kun je in het behandeltraject steeds direct dóór en hoef je niet te blijven uitleggen en beargumenteren. En tenslotte zal het aantal klachten teruglopen. Ik hoef vast niet uit te leggen hoeveel tijd een tandarts daarmee kwijt kan zijn.” Z


DECEMBER 2023


NT DENTZ


71


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80