Praktijk Mondige patiënt


De tijd dat een witte jas zo veel respect afdwong dat patiënten in hun schulp kropen en vergaten hun vragen te stellen, lijkt grotendeels achter ons te liggen. Verrijkt met online medische kennis komen patiënten vaak uitstekend voorbereid naar de spreek- of behandelkamer. Gebeurt dat ook in de tandartspraktijk steeds vaker? En is die mondigheid bruikbaar of eerder lastig?


TEKST: KEES ADOLFSEN, FREELANCE JOURNALIST / BEELD: SHUTTERSTOCK


H


et kan handig zijn en tijd schelen om patiënten te verwijzen naar online medische informatie. Op verschillen- de internetfora geven artsen aan blij te zijn met patiënten die zich vooraf


royaal geïnformeerd hebben over hun aandoening en de behandeling daarvan. Ook mijn eigen huisarts verwijst me na een consult naar thuisarts.nl: een site met betrouwbare medische informatie, want gemaakt door het Nederlands Huisartsen Genootschap. Je vindt hier ook enige informatie over tandheelkundige onderwerpen, zoals mondhygiëne en het aan de tandarts melden van een hartafwijking. Maar mondzorgpatiënten worden natuurlijk vooral geïnformeerd door een website als allesoverhetgebit.nl. Op hun eigen website blinken veel tandartspraktijken bovendien uit in het geven van zeer gedegen informatie over alle voorko- mende aandoeningen en behandelingen.


Y Informed consent We willen dus nadrukkelijk dat de patiënt zichzelf op de hoogte kan stellen. Sterker: het informed consent-principe in de Wet op de Geneeskundige Behandelovereenkomst (WGBO) verplicht medici patiënten afdoende te informeren en hun toestemming te verkrijgen voor de voorgestelde behandeling. De verhouding tussen de autonomie van de patiënt en de professionele standaard waaraan de tandarts zich dient te houden, werd in het Nederlands Tijdschrift voor Tandheel- kunde (NTvT) al in 2010 onder de loep genomen door onder meer Wolter Brands en Dyonne Broers. Met als gedrags- regel voor de tandarts: “Hij neemt daarbij de wensen van de patiënt in acht voor zover dat niet strijdig is met zijn professionele verantwoordelijkheid (..).” De auteurs maken een duidelijk onderscheid tussen in- dicatie en behandeling: bij het indiceren van een behan- deling staat de professionele autonomie centraal, bij het uitvoeren de autonomie van de patiënt. De patiënt moet dus toestemming geven voor de behandeling. Waarbij direct opgemerkt dat de tandarts niet moet worden verleid aan een verzoek van de patiënt te voldoen dat (blijvend) D


DECEMBER 2023 NT DENTZ 67


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80