Dewijkagent(buurtregisseur) geeftbekeuringenentreedtop tegenhangjongeren,maarpraatook metJeugdzorgenwoningcorporaties. MickelleHaesttekentdeervaringen opvaneenvrouwelijkebuurtregisseur ineengekleurdewijk.


PSvdW13 19 juni 2010


ietsgroters:zorgdat het in Nederland wat beter wordt geregeld. Hijisniet vrijgeko- men door vrijspraak, maar op zoekgegaan naar eerherstel door open te zijn, doorzich te laten interviewen. Toen ben ik met hem in contact gekomen en hebikhem waar mogelijkgeholpen doorhem voor te berei- denopdie interviews.” Voel je jemethemverwant? “Ja. Zoals ik zijn zaak zie,zijn we allebei slachtoffer vaneen dwaling. Iemand an- ders maakt er eenpotjevan, jij bent de du- pe.EnLouwes helptmemetmijn belasting- aangiften, hij is immersboekhouder.” Heeftjevader je ontroerd met al zijn geest- drifteninzet? “Ikhebmevooral zorgenomhemgemaakt. Hoever zouden mensen kunnen gaan om hemhet zwijgenopteleggen?” Maarheefthetjeontroerd? “Tja,ontroerd...” Zijnjullieeenfamilievanontroering? “Nou, blijkbaar niet,hè? Misschien wel omdat er,als je daareenmaalaan gaat be- ginnen, welzo’n enorme stapel pijn en el- lende tevoorschijn komt.Misschien heb- benwedoordeeeuwenheen, of in elkgeval decennia,geleerdomdat uit te zetten.” En de dingen praktisch en voortvarend aante pakken. “Ik denk dat opaenoma daarin de toon hebben gezet.Opdezemanier zijnzij gaan bouwen. Alhoewelmijn opa toch weleen emotionele manwas.Ikkan ook welemo- tie voelen, maar laatdat op éénofandere manier toch niet toe. Ik haddat heelsterk bij mijn boekpresentatie, waar ik iedereen vanwie ik maar vagelijkhoud,had uitge- nodigd.Want het wasniet alleenmijn boekpresentatie, maar ook het moment waarop ik zei: in dit verhaal vertel ik waar- omik eerstzei dat ikweer ginglopen,maar nu hebgeaccepteerd dat dat niet gaat ge- beuren. Jullie hoeven me dusniet meerte vragen of er nogvorderingenzijn. Een band speeldehet nummer Fix you van Coldplay, dat letterlijk over mijlijkt te gaan. Mijn broertjefilmdemij terwijl ze speelden, en zoomdeals een echtetv-re- gisseurcloseinopmijn ogen. Maar er kwamgeen traan.”■


MICKELLEHAEST Gegijzeld


Opde galerijvan eenflat staateen hele bergvuilniszakken, ze zijngevuld met huisraadenkleding.Opde gronder- naast liggen betaalpasjes.Dezakken staan voor eenappartement.Door het raamstaar ik in eenkale,killeleegte. Devrouwdie naastmestaat,vertelt dat ze al een paar dagengeen contactmeer konkrijgenmet haar dochter en de kleinkinderen. “Daaromben ik naar de woninggegaan,” zegt ze vertwijfeld. “Ze zijn verdwenen.Ikben bang dat de va- der vandekinderenmijn dochter en de kleinkinderenheeftmeegenomennaar Turkije, en ze daar gegijzeld houdt.” Deoma, eenhoogblonde Jordanese,is boos en bezorgd.“Hij is gewelddadig. Hij slaat haar geregeld.” Devrouwkrijgt eensms’jevan haar dochter:“Ik hebbeslotenmet mijnman een nieuwleven te beginnen in Turkije.” Zewonen in bij zijn familie. Depolitie moet de kinderen en demoe- derterughalen, vindtdevrouw.“Ik ver- trouwhet totaal niet.” Ik hebgeen idee hoewedat zouden moeten doen.Omazegt dat haar dochter daar niet vrijwillig zit,maar haar sms’je zegt vanwel.Bovendienblijkt dat ze ge- woon langs de douane is gegaan op Schiphol, en zonder verzetmethemin het vliegtuigisgestapt. Eenmaandlater hoor ik vandevrouw dat haar dochter in Turkijemet een ka- chelpook in elkaargeslagenis. “Ze pro- beert te vluchten,maar ze heeftgeen geldomtickets te kopen en haar schoon- moeder heeft de paspoortenverstopt,” zegtoma. Dedochter heefthaar stiekemgebeld. “Ik ben helemaalblauw,enikmag hier nauwelijks naar buiten.” Devrouwstuurtvia eenomweg het geld op.Deschoonmoeder gaat in eenonbe- waakt ogenblik overstag en geeft de pas-


poortenterug.Ophet politiebureau wachtenwe’savonds laat op de terug- komst vandemoeder met haar twee kin- deren. Deman, die toevallig inNederlandis,is erachter gekomendat zijn vrouwge- vluchtis. Hij heeftomaal bedreigdvoor haar voordeur:“Als jij mijn vrouwbij mijweghoudt, dan doe ik jewat.” OpSchipholwachthij zijn vrouwop. Metdemarechausseeheb ik geregeld datmoeder met de kinderen via een ach- teruitgang Schipholwordt uitgesmok- keld en onder begeleiding naar het poli- tiebureauwordt gebracht. Een plek in een blijf-van-mijn-lijfhuis is geregeld. Rondmiddernacht staptmoeder,met rood behuild gezicht en een slapende baby in haar armen,het bureaubinnen, aan haarhand eenmeisje vanacht. “Kijk dit is de politieagent die ons heeft geholpen,” zegt haarmoeder als zeme voorstelt. Moeder huilt alleenmaar,zegaat op in


‘Ikbenhelemaal blauw,ikmag nietnaarbuiten’


haar eigenverdriet.Haar dochter komt rechtopmeaf. Ze slaat haar armenom mijn heupen, drukt haar gezicht tegen mijn buik en kijktomhoog. Haar grote volwassen ogen stralen eenzaamheiden kracht uit. Er volgtaangifte, eenveroordelingen een scheiding. In mijn postvak ligt een dik jaar later eengeboortekaartje. Er is eennieuwemanin het levenvan de moeder,een Egyptenaar.Detweekinde- renhebben eenbroertjegekregen.


de wijkagent


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132  |  Page 133  |  Page 134  |  Page 135  |  Page 136  |  Page 137  |  Page 138  |  Page 139  |  Page 140  |  Page 141  |  Page 142  |  Page 143  |  Page 144  |  Page 145  |  Page 146  |  Page 147  |  Page 148  |  Page 149  |  Page 150  |  Page 151  |  Page 152