PSvdW 19 juni 2010
12 interviewMarcdeHond
stiefmoeder reed, en mijn zusjewist: deze woensdagkrijgikereen opaenomabij.” “Een jaar later kwam het moment dat mijn broertjeenikmijn vader meenamen naar de manege waar mijn zusjeaan het paard- rijdenwas.Mijn vader is voor mij vaak ge- weldiggeweest –toen ik in het revalidatie- centrumlag,washij erdagennacht,dever- kiezingspollsin2003heeft hijallemaal vanuit het ziekenhuis gedaan, mijn hele verhuizingheeft hijgeregeld –maar hij is ook eenvaderdie zijn dochter bijna acht jaar niet heeft gezien.Zoishet leven.” Benjeooitbanggeweestomdoodtegaan? “Gek genoegben ik, toen die tumor werd geconstateerd,nooit banggeweest dat het levensbedreigend was. Geen idee waarom, vermoedelijk vanwegedealternatieve arts
ADVERTENTIE
Herenstraat 11
Amsterdam tel: 020-6206240
www.juweliergort.nl
die ik toen geloofde en die zei dat ik me geenzorgenhoefdetemaken. Alleenwas er vrij kort na mijn dwarslaesie eenmoment dat ik besefte:doodgaanis niet alleenmaar eenstraf, het kanook eenvangnet zijn. Er warentoen twee mogelijkheden:ofikzou genezen en alles kwam goed, of ik zou niet genezen en ik moest hiermeeverder.Indat gevalwaren er ook weer twee mogelijkhe- den: het levenzouweer leukworden, of het zou blijven zoals het toen was, met alleen maar pijn, niks kunnen, altijdvan anderen afhankelijk zijn. Toen voelde ik, voor het eerstinmijn leven, dat doodgaan niet zo erghoefdetezijn. Als je dat één keer ge- voeld hebt,isdeangstweg.Ikvermoed dat mijn opaenomadat in Auschwitz ook heb- ben gevoeld, want ik hebnooit meege- maakt dat zij ergensbangvoorwaren. Maar nu ben ik met allemaal leukedingenbezig, dusdood hoef ik nogevenniet.” Jehebtdenarigheidoverwonnen. “Deels, maar de narigheid vanaltijdpijn in mijn lichaam, die blijft.” Hoewarendelaatstemaandenvanjemoeder? “Van mijn vader begreep ik dat ze heel hecht waren, dat ze er eenmooie tijdvan hebben gemaakt.Dat mijn vader het rou- wen, het verwerken eigenlijk al met haar had gedaan. En toen ze doodwas,was het klaar.Hij zegt dat hij er daarna niet meer omgehuildheeft.” Hoeoudwaszetoenzeoverleed? “Dertig.” Hebjeooitgehuildomjemoeder? “Niet vaak, ik ben niet zo vanhet huilen. Toen ik net die dwarslaesie had, dacht ik eenpaar keer:wat zou het fijn zijn om hier nou eens lekker hardomtehuilen.Maar meerdan eenpaar keer een minuut of twee luktemeniet.” Eengedachtekronkel: zouhet kunnen dat je vader,omdathetlevenjounogalonrechtvaar- dig behandeld heeft,met zo’n niet-aflatende geestdriftachter het rechtvoorErnest Louwesisaangegaan? “Dat heeft hij linksom of rechtsom ook wel eens gezegd.Mijn vader ziet sinds mijn dwarslaesie overal façadesinNederland: aandevoorkantziethet erallemaalzomooi geregeld uit,aan de achterkant blijkthet
een zooitje te zijn. Je denkt datweinNeder- landeen goed medischsysteem hebben, maar als je eenmaalinhet ziekenhuis ligt, houdtmen zichniet aan de protocollen. Je denkt dat we een goed juridischsysteem hebben, maar als je je eringaat verdiepen, zie je dat er heel veel fouten worden ge- maakt.Isalles welzogoed geregeld als we elkaarwijsmaken?OverErnest Louwes heefthij altijdeen heel simpele verbazing gehad. Toen hijdeeerstekeer naar het OM ging, dacht hijdat hij alleenmaar zou hoe- venuitleggen hoehij de zaak zag, en dat ze dan hundwalingzouden inzien. Maar toen merktehij dat zijn visie onderhet tapijt werd geveegdendeden ze bijhém een in- val. Toen is hijindie zaak gezogen.” Maar toch:jouwongeluk is nietmeerterugte draaien, voor Ernest Louwes kan hij nog op zoekgaannaarrechtvaardigheid. “Datisheusweldoor elkaar gaan lopen.En ik ben me er natuurlijk ook in gaan verdie- pen. Netzoals mijn vader ben ik overtuigd vanzijn onschuld. Ik waserook vanover- tuigd dat Louwes dooralle inspanningen vrijzou komen, en dan had ik hem heel graagwillen helpen bij zijn toespraak. Dat zou dan eentoespraak moeten zijn waarbij hij zijn eigenvrijspraak zou gebruiken voor
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136 |
Page 137 |
Page 138 |
Page 139 |
Page 140 |
Page 141 |
Page 142 |
Page 143 |
Page 144 |
Page 145 |
Page 146 |
Page 147 |
Page 148 |
Page 149 |
Page 150 |
Page 151 |
Page 152