Tekst: Esmée van der Linde
Juridisch 019
VRAAG Strijdende ouders
Een huisarts ziet op zijn spreek- uur een minderjarige patiënt (15), begeleid door zijn moeder. De arts wil de patiënt verwijzen naar een specialist. Omdat de ouders in een (vecht)scheiding liggen, neemt de huisarts telefonisch contact op met de andere gezaghebbende ouder (de vader) om toestemming te vragen voor een verwijzing naar een kinder- psycholoog. De vader weigert de toestemming
voor doorverwijzing en vraagt om een blanco verwijzing, zodat hij zelf een specialist kan uitkiezen. De huisarts geeft uiteindelijk gehoor aan dit verzoek. De vader dient alsnog een klacht
in over de gang van zaken, onder andere over het feit dat de huisarts zich onprofessioneel zou hebben opgesteld en zich onnodig in de strijd tussen hem en de moeder zou hebben gemengd. Wat had de huisarts moeten doen?
ANTWOORD Wie heeft het gezag?
In deze situatie kan de KNMG-wegwijzer Dubbele toestemming gezag- dragende ouders voor behandeling van minderjarige kinderen uitkomst bieden. Onlangs is deze wegwijzer (uit 2011) vervangen door de KNMG- wegwijzer Toestemming en informatie bij behandeling minderjarigen. Deze nieuwe wegwijzer bevat een praktische uitwerking van de wettelijke regels over toestemming en informatie bij de behandeling van minderja- rige kinderen. Ook geeft de nieuwe wegwijzer voorbeelden van veelvoor- komende situaties en beschrijft het document de uitleg die in de (tucht) rechtspraak aan deze regels wordt gegeven. Hoofdregel in een situatie waarbij de minderjarige 12 jaar, maar nog
geen 16 jaar oud is, is dat naast de toestemming van de gezagdrager(s) ook de toestemming van het kind zelf nodig is. Volgens de richtlijn mag de arts als het kind op het spreekuur wordt
vergezeld door één gezagdragende ouder, ervan uitgaan dat deze ouder mede namens de andere gezagdragende ouder spreekt. Dit geldt niet als er sprake is van een ingrijpende, medisch niet noodzakelijke of medisch ongebruikelijke behande- ling, of als de arts aan-
Ouders met gezamenlijk gezag moeten met elkaar overleggen
wijzingen heeft dat de niet-aanwezige ouder een andere mening over de (voorgenomen) behandeling heeft. Dit geldt ook voor situaties waarin de ouders gescheiden zijn. De huisarts uit het voorbeeld heeft dus correct gehandeld, of misschien zelfs wel een stapje extra gedaan. Soms kan de thuissituatie van een kind een lastige situatie opleveren in
de spreekkamer. In het geval van gescheiden ouders is het van belang na te gaan wie het gezag heeft. Ouders die gezamenlijk gezag hebben, moe- ten met elkaar overleggen, ook als ze gescheiden zijn. Lukt dit niet? Dan moeten zij in beginsel zelf contact opnemen met de arts, over een voor- genomen weigering. Alleen dan ligt een eventueel conflict tussen ouders daar waar het hoort: bij de ouders zelf en niet bij de huisarts in de spreek- kamer.
Esmée van der Linde is juridisch adviseur bij VvAA
Juristen en
advocaten van VvAA ondersteunen leden bij uiteenlopende problemen
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
