‘Tijdens mijn laatste jaar in dienst ging ik op uitzending. Dat wilde ik echt niet missen. Als peloton waren we zo’n hechte club, het was een gek idee dat zij weg zouden gaan zonder mij. Het ging mij om de ervaring. Ik herinner me nog goed de koude nachten. Ik denk dat dat een reden was dat we het betrekkelijk rustig hebben gehad: iedereen probeerde warm te blijven bij een vuurtje. Na de uitzending heb ik Defensie verlaten. Ik stond op het punt om vader te worden, een beter argument om te stoppen was er niet. Bovendien was het nooit de bedoeling dat ik er jaren zou blijven. Van mijn uitzendsalaris kocht ik mijn eerste tattookit. Ik kon altijd al leuk tekenen. Je moet echt meters maken om het ambacht in je vingers te krijgen. Ik denk dat de halve buurt met een tatoeage uit die begintijd rondloopt. Best bijzonder dat ik van iedereen dat vertrouwen kreeg. Na een paar jaar ben ik mijn eigen tat- tooshop gestart en binnen een jaar had ik voldoende klanten om ervan te leven. Inmiddels ben ik verhuisd naar een groter pand, heb ik personeel en werkt ook mijn vrouw in de zaak. Ik ben blij dat ik zo’n leuke club heb opgebouwd. Mijn klanten zijn niet allemaal veteranen. Maar het is wel altijd leuk als dat het geval is. Want behalve het zetten van die tatoeage, gaat het ook om het sociale contact. Je brengt toch heel wat uurtjes met elkaar door tijdens het zetten ervan, en van die gesprekken geniet ik erg.’