Strak in het pak


11


je uniform Trots op


Met je uniform laat je zien dat je bij een bepaalde organisatie hoort. Maar het betekent vaak zoveel meer. Drie veteranen vertellen. Tekst Sanne van de Grift Fotografie Merlijn Doomernik


‘Op het kamp mocht je in korte broek met cowboy- hoedje’


Marjolein Albregtse ‘Als 17-jarig meisje kwam ik uit Zeeland aan in Ermelo. We zaten met vijf meiden op de kamer en moesten onze uniformen zien uit te vogelen. Dat was een hoop gedoe en veel gegiechel natuurlijk. In het begin vond ik die elastieken bij de enkels heel lastig en onder tijdsdruk knapten ze in mijn handen. Toen ik in uniform thuiskwam, was mijn familie supertrots. Mannen van de voetbalclub maakten er grapjes over, daar heb je onze militair weer, en soms vertoonden ze haantjesgedrag. Ik kreeg twee uniformen, het gevechtspak en het dagelijks tenue (DT). Dat laatste vermeed ik zo veel als kon. Voor activi- teiten zoals de Dodenherdenking, waar je het DT aan moest, gaf ik me nooit op. De broek mocht je als vrouw niet aan en dus zat je vast aan die strakke kokerrok, dikke panty en ouderwetse pumps. Van mezelf ben ik best een


meisje-meisje. Ik kreeg ook vaak de op- merking dat ik niet zo huppelend moest lopen. Een keer had ik in het weekend een bruiloft en had me voor zestig gulden roze nepnagels laten aanmeten. Maandagmorgen bij het appel werd dat direct opgemerkt. “Albregtse, wat heb jij op je vingers zitten?” Ik moest toen net zo lang de stormbaan doen tot de helft eraf was en de andere helft vies en beschadigd. De krijgsmacht was toen erg op mannen gericht.


Als vrouw moest je ook gewoon een soort lange mannenonderbroeken dragen met opening aan de voorkant. Nou, op missie in Kosovo had ik mijn eigen thermo-ondergoed mee. Het was daar 23 graden onder nul! In de lente werd het juist weer superheet, soms wel 35 graden. Je mocht dan op het kamp het zomertenue aan: een korte broek, zomerkisten en een cowboyhoedje. Heerlijk! Buiten de poort natuurlijk weer helm en scherfvest en zo. Ik moest toen als kassier langs bijvoorbeeld het waterleidingbedrijf om onze rekeningen te betalen. Daar gaven ze vrouwen niet eens een hand. Daar heb ik natuurlijk wel wat van gezegd. Het uniform bete- kent voor mij saamhorigheid, er is geen onderscheid. Je doet het samen. Onlangs heb ik het veteranenpak be- steld. In de kraag van het pak staan je


missies genaaid en ik ga mijn medailles nog laten opmaken. De binnenkant mag je zelf kiezen en ik heb een lekker pan- terpatroontje genomen! Misschien dat ik het een keer draag naar veteranen- dag, volgens mij worden zulke dingen belangrijker als je ouder wordt.’


i


Marjolein Albregtse


Korporaal-1 b.d. Marjolein Albregtse (42) Was: hulp-admeur, chauffeur 4-tonner bij 421 Hospitaalcompagnie Is nu: fotograaf interieurs verhuuraccommodaties Missie: KFOR-2 in 2000 Ongedragen kledingstuk: de lange regenjas


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76