13


‘Op sommige momenten mis ik mijn gevechtspak nog wel eens’


Jack de Kleine ‘Daar stond ik dan, op het Rode Plein in Moskou, in mijn landmachtuniform. Dit moet wel mijn meest bizarre moment in uniform zijn geweest. Na twintig jaar bij de genie had ik me gespecialiseerd in wapenbeheersing. Defensie vroeg op een gegeven moment wie er Russisch wilden leren, dat leek mij wel wat. Van het een kwam het ander en na de val van de Muur moest ik in 1992 naar Rusland om daar een controle uit te voeren op de aanwezige wapens. De twintig jaar daarvoor was ons altijd verteld dat het Warschaupact de grote vijand was. Moskou voelde die eerste keer als het hol van de leeuw voor mij. In de jaren erna ben ik vaker in Rusland geweest en heb me er niet meer onvei- lig gevoeld in het Nederlandse uniform. Als militairen onderling kom je er altijd wel uit. Wij Nederlanders verschillen eigenlijk niet zo veel van de Russen, ze zijn gastvrij en intelligent. Ik heb nu met de mensen te doen, de ouders die hun kind naar het front zien vertrekken. De dood is daar dichtbij. Dat is nogal een andere ‘opkomstsfeer’ dan ikzelf in 1974 meemaakte in Weert. De eerste dag staken ze je in uniform en dan werd je in de oefening PAS-AAN in veertien dagen gekneed tot militair. Een paar jaar later werd ik uitgezonden naar Libanon. We kregen toen een Frans tropenuniform, dat zit wijder en was aangenaam luchtig. Ik was heel trots om op uitzending te gaan en de blauwe baret liet ik graag zien. In ons land hing toen een pacifistische sfeer, dus kreeg je op het station ook wel eens opmerkingen naar je hoofd, waarom je in dat apenpakkie loopt.


Op dit moment mis ik het gevechtspak nog wel eens. Je hoort zo duidelijk ergens bij als je het draagt. Nu heb ik nog drie ‘uniformen’: aan het werk voor de politie en als coach draag ik een net colbertje, als ik in mijn likeurstokerij werk heb ik puur praktische kleding aan. Heel af en toe draag ik ook mijn avondtenue van de genie. Prachtig vind ik dat, met die mooie rode bies. Op mijn baret draag ik stiekem het oude pontonniersembleem dat ik van mijn vader kreeg, in plaats van het algemene genie-embleem. Gewoon, omdat ik er trots op ben. Waar ik niet trots op ben? Toen die eerste wapeninspectie in Rusland in het NOS Journaal kwam, stond ik nét met mijn handen in mijn zakken! Dat heb ik nog lang moeten horen.’


i


Jack de Kleine


Majoor b.d. Jack de Kleine (65) Was: genieofficier en Inspecteur Wapenbeheersing bij de Defensiestaf Nu: consultant, coach, likeurstoker Missies: UNIFIL 1979/1980, UNPROFOR 1992/1993 Favoriete uniformstuk: pontonniersembleem


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76