Brothers in arms


39


Brothers in arms


en kameraden voor het leven? Meld je dan aan voor deze rubriek. Mail naar


checkpoint@mpg.today o.v.v. BiA.


Siamese tweeling die de hele dag door rottigheid uithaalde. Ik moest ook altijd zó hard lachen als Pieter elke dag stond te kokhalsen voor de spoelkeuken bij de afvalbak waar je de etenresten uit je mess tin in moest gooien. Heerlijk leedvermaak.’


Marco Zwanenburg (51)


MISSIE EN FUNCTIE: Rijinstructeur, korporaal 1, Dutchbat-II, 1993 HUIDIGE FUNCTIE: Operationeel expert bij de politie MARCO OVER OVER PIETER: ‘Hij is een aanpakker’


‘Ineens de hele cabine vol poederschuim’


Voor welke dingen uit jullie vriendschap ben je dankbaar? ‘Pieter zal altijd voor me klaarstaan. Hij is een vriend voor het leven geworden. Er blijft tussen ons niets onbesproken. Als wij afspreken, hebben we aan het eind van avond alle problemen opgelost en de rest van de wereldproblematiek ook.’


Wat is je favoriete herinnering van jullie samen? ‘Wij reden in konvooi kamp Pleso in Zagreb op. Hij sloeg per ongeluk op de brandblusser ... onze hele cabine stond vol met poeder! Je rijdt in konvooi, dus je kunt niet zomaar stoppen. We probeerden hangend uit het raam naar adem te happen. Hij lachen, ik schelden. Wij waren daar echt een


Wat heb je van hem geleerd? ‘Ik zag al heel snel dat hij ongelofelijk zelfverzekerd was. Pieter had in die tijd lang, dood geblondeerd haar. Maar als iemand dan zei “Je ziet er niet uit”, dan antwoordde hij meteen “Je moet je bek houden, ik ben by far de lekkerste hier”. Ik heb van hem geleerd om iets meer flair te hebben bij dingen waar ik toch geen invloed op heb.’


Heeft je brother in arms ooit iets gedaan waar je dankbaar voor bent? ‘Voordat hij ging trouwen, heeft hij alle mensen van zijn vrijgezellenfeest een persoonlijke, handgeschreven brief gestuurd. Om te bedanken voor de vriendschap. Die brief heb ik nog.’


Humor heeft jullie op de been gehouden? ‘Ja, wij hadden destijds totaal nergens last van. Als chauf- feurs kwamen wij regelmatig van het kamp af. Anderen hoorden we dan bij kapotgeschoten huizen zichzelf afvragen wie hier gewoond zouden hebben. Wij dachten als 23-jarigen vooral, blij dat dit míjn huis niet is. Met humor hebben we onszelf gered. Je moet ook wel als je bij 15 graden vorst wacht moet lopen in een observatiepost zonder kachel. Starend naar iets wat toch niet kwam.’


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76