64


brieven Onderbuik


De doden zijn hard aangekomen


Deel uw mening in de brievenrubriek. Mail de redactie: checkpoint@mpg.today o.v.v. brieven. Of stuur uw brief naar Checkpoint, rubriek brieven, Postbus 862, 1180 AW, Amstelveen. De redactie behoudt zich het recht voor brieven te redigeren, in te korten of niet te plaatsen.


Ik wil reageren op de brief van M.J.M. Rongen in CP06. Ik ben zelf ook zo’n oud-veteraan waar u zo op afgeeft. Ik ben een Indië- en Korea-veteraan. Hoe komt u erbij om iedereen over één kam te scheren. Inderdaad zijn er een paar veteranen die zo reageren. Maar dat zie je overal. U heeft het over mensen die in totaal twee jaar weggeweest zijn en maar één han- ger hebben. Nou meneer Rongen ik ben vier jaar in Indië geweest en na die jaren kreeg ik slechts één hanger. Verder ben ik bijna vier jaar in Korea geweest, en na die jaren kreeg ik maar één hanger. Dus ik ben wel wat langer weggeweest dan die jonge veteraan. En gelooft u mij maar, zowel in Indië als in Korea hebben wij bijna dagelijks keihard gevochten. Ik heb een hoge Amerikaanse dapperheidsonderscheiding, voor moedig gedrag tijdens gevechtshandelingen. Die heb ik gekregen, omdat de Nederlandsche regering het niet nodig vond om mij te onderscheiden. Meneer Rongen, ik kan zo nog heel lang door gaan, maar ik stop er maar mee. Ik hoop dat u de oudere veteranen nu ook wat meer waardeert. TON KELDERS


Bewustwording


In CP06 lees ik de rubriek In cijfers. Deze keer gaat het over de gastlessen van Veteraan in de Klas. Ik vind het een goede zaak dat de jeugd door veteranen wordt voorgelicht. Een stuk bewustwording is alleen maar goed. Maar hoe zit het met de mensen die daadwerkelijk in hun werk veteranen tegen- komen? Denk aan politie en ambulancepersoneel. Ik was enkele jaren geleden politieagent en volgde een opleiding aan de politieacademie. Mijn man is veteraan met PTSS en we bespraken het feit dat de huidige agenten weinig tot niets weten over hoe om te gaan met een veteraan met PTSS die fl ipt, over de rooie is of in de war is (dissociatie). Helaas hadden we zelf de nodige ervaring en die waren niet allemaal positief. We zouden graag zien dat hier verbetering in kwam. Ik heb dit aangekaart op de poli- tieacademie en mijn voorstel werd met open armen ontvangen. Zo heeft mijn man, samen met een vriend, ook veteraan met PTSS, meerdere gastlessen verzorgd, on- der andere in mijn eigen klas. Ik heb uit eerste hand vernomen dat de les als zeer waardevol werd ervaren. Vooral de tips wat wél, maar ook vooral wat níet te doen als je op een melding rijdt en een veteraan met PTSS in een stresssituatie aantreft (indien die info door de meldkamer was doorgegeven). Wij zijn inmiddels verhuisd naar het buitenland waar mijn man meer rust heeft. De lessen voor de politieacademie zijn (voor zover ik weet) gestopt. Hoe waardevol zou het zijn dat dit initiatief een permanent vervolg zou krijgen. LINDA HEINHUIS echtgenote van een veteraan met PTSS


Naar aanleiding van het artikel De do- den zijn hard aangekomen in CP06 geef ik u hierbij mijn blijk van waardering om de volgende twee redenen: Ten eerste de kordate manier waarop u kunt omgaan met de actualiteit: Jeu Levels legde op 7 september jl. een krans namens 5-6 RI bij het monument in Roermond tijdens de jaarlijkse her- denking aldaar, en slechts vier dagen daarna lag de Checkpoint waarin dit is vermeld al in mijn brievenbus. En ten tweede het feit dat u op deze wijze de aandacht heeft gevestigd op wat er zich in ‘onze Indische jaren’ in het Verre Oosten heeft afgespeeld. Immers, dit onderwerp moet kennelijk nog steeds maar zo ver mogelijk uit de publiciteit worden gehouden, ten koste van de kennis van onze geschiedenis bij een breder publiek. Alleen jammer dus dat de Checkpoint niet wordt gelezen in die bredere kring ... Op 15 augustus jl. konden we op tele- visie weer integraal kennisnemen van de jaarlijkse Indiëherdenking in Den Haag, waarbij allen worden herdacht die in de Tweede Wereldoorlog in Azië zijn omgekomen tot aan de capitulatie van Japen op genoemde datum. Een indrukwekkende gebeurtenis en ik heb er zeer geboeid naar gekeken. Echter, van de herdenking in Roermond wederom geen spoor in de media, zelfs niet met enkele woorden in het journaal. We kunnen wellicht bezwaar hebben tegen het militaire vertoon bij deze herdenking, maar de meer dan 6200 doden, voornamelijk omgekomen in ge- vechten en door ziekte of ongeval, ver- dienen niet te worden doodgezwegen. Ons bataljon van dienstplichtigen was een van de zwaarst getroff en onder- delen en verloor in totaal veertig man, waarvan een door ziekte, vier door ongevallen en een tijdens de tweede politionele actie die formeel slechts drie weken duurde. De overige 34 sneu- velden daarna in de zeven maanden durende ‘grote guerrilla’, waarvan de intensiteit geleidelijk afzwakte na het


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76