16 over Laura:
FAMILIEMENS TROUW
CREATIEF
Ze leerden elkaar in 2004 kennen tijdens de opleiding bij de Koninklijke Marine. Omdat ze dag en nacht samen waren, hadden ze al snel een band. Laura en Ramona maken deel uit van een hecht groepje marinevrouwen dat zich al vijftien jaar de Marvameiden noemt.
Tekst Anne Salomons Fotografi e Peter Bak Ramona
Laura Klaver (34)
AFGHANISTAN 2004
FUNCTIE Matroos, Operationele Dienst (MATR OD)
‘ Ramona is heel erg begaan met anderen’
Laura: ‘Na onze opleiding werd Ramona op de
Zr.Ms. Van Amstel geplaatst en ik op de
Hr.Ms. Tjerk Hiddes waarmee ik in 2004 op uitzending ging naar de Arabische wateren. Het was mijn eerste reis. Ik was nog hartstikke bleu. Dat we op missie waren, daar had ik nauwelijks erg in. Het was ook wel frustrerend, omdat je tijdens het patrouilleren eigenlijk niks meemaakte. En dat was maar goed ook. Twee jaar later kwam ik bij Ramona aan boord en gingen we voor vijf maanden naar het Caribisch gebied. Aan boord van de Van Amstel vormden we al snel met een aantal meiden een groepje. We waren dag en nacht bij elkaar, zaten allemaal in hetzelfde schuitje en dan krijg je snel
een band. Die band hebben we nu nog. We hebben om Ramona vreselijk gelachen. Die is vegetariër en compenseerde dat door overal ketchup op te doen: op haar ontbijt, lunch en avondeten. Op bijna alles. Ook moesten we altijd lachen wanneer ze spreekwoorden verbasterde of het woord ‘kroepoek’ moest uitspreken. Wat ze ook probeerde, het lukte nooit. Dat was op woensdag met de ‘blauwe hap’ altijd weer een dingetje. Verder is ze heel spontaan, vrolijk, en makkelijk in de omgang. Ze is ook impulsiever dan ik. Ik ben wat behoudender, wat rustiger. Ramona is ook heel erg begaan met iedereen. En ze
kan absoluut niet tegen onrecht en dierenleed. Vandaar dat ze ook vegetariër is. Inmiddels kennen we elkaar al vijftien jaar. Van het groepje van zeven Marvameiden is er een aantal getrouwd, zijn er al tien kinderen geboren en zijn we een hoop verhuizingen verder. Wanneer er een geboorte is of iemand van ons verhuist, komen we altijd bij elkaar op bezoek. Ook proberen we ieder jaar een weekend weg te gaan. Dat is altijd een dolle boel waarbij we oude verhalen ophalen. Ondanks het feit dat onze levens er nu totaal anders uitzien, is de band tussen ons in al die tijd niet veranderd.’
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
