Thuisfront Ode aan
Mijn veteraan heeft mij een waardevolle levensles geleerd: mentale kracht. Ik was onzeker over lange afstanden wandelen, had weinig uithoudingsvermogen. Mijn ve- teraan overtuigde me. Hij heeft ervaren dat je nog drie keer verder kan dan je denkt. Na een oefening van 40 kilometer, moesten ze door, omdat iemand iets vergeten was. Je kan de knop omzetten en jezelf verbazen. En het kán. Ook op andere levensgebieden. Hierdoor voel ik nog meer trots en respect voor mijn veteraan. Een band die we nu samen delen tijdens onze lange tochten.
Mijn veteraan is mijn vader van 93 jaar. Vaak hoor ik zijn verhalen aan over de Tweede Wereldoorlog, soms drie keer
hetzelfde verhaal. Maar ik luister geduldig. Wat een respect heb ik voor deze generatie, voor wat ze hebben meegemaakt.
61
Onvervalste liefdebetuigingen, poëtische dichtregels, en diep respect. De redactie heeft prachtige inzendingen gehad op de vraag aan het thuisfront (in de bijlage bij Checkpoint 06) om kort de band te beschrijven tussen hun en hun veteraan. We delen er graag een paar!
de veteraan
Mijn veteraan, een held die strijdt voor ons land en zich inzet voor veiligheid, zoals
anderen hem vroeger zagen. Zonder uniform is hij nog altijd een held, die van mij en van onze zoon. Regelmatig heb ik hem moeten missen maar nu hebben wij het geluk dat hij waakt over onze veiligheid.
Een blik, een ontmoeting, een aanraking, een date, verliefdheid, relatie. Een uitzending, Afghanistan. Aanslag Kabul, geen contact, angstig, stil en eenzaam. Tijd voor een 2,5 week verlof. Op 15 september, mijn verjaardag, vroeg hij mij ten huwelijk in een hotel in Brugge. Na zijn verlof, laatste restje uitzending. Nare, verdrietige, moeilijke periode, maar sterke band hebben we. Nu elf jaar samen, tien jaar getrouwd, een prach- tige zoon van acht. Mijn veteraan, mijn man, mijn maatje, mijn alles, de liefde van mijn leven.
Soms ben je mijn generaal, soms ben je mijn vijand en gooi ik granaten. Ik weet niet wat er is gebeurd, Maar we gaan samen die weg op. Dat is de manier waarop het gaat Omdat we zover zijn gekomen, in voor- en tegenspoed. Ik wil het voelen, zelfs als het pijn doet. Als ik moet huilen om naar de overkant te komen, zolang ik daar ben, zal ik overleven. We blijven in de frontlinie ja, maar we zijn er nog steeds nadat de bom is gevallen. We gaan zo hard dat we de controle verliezen. Het vuur begint en dan exploderen we. Als de rook verdwijnt, drogen we onze tranen.
Mijn veteraan is mijn echtgenoot.
Hij zit in Kabul in Afghanistan. Het is een moeilijke missie daar, maar ook thuis.
Buitenstaanders snappen niet dat we zo positief zijn, maar de sterke band die we hebben als gezin heeft ons altijd door
moeilijke situaties geholpen. Ons gezin zit overal verspreid maar is toch close. Op de juiste momenten voelen we waar de ander behoefte aan heeft. We zijn trots op onze veteraan en hij op ons.
#semper fidelis to our family!
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
