‘De kameraadschap en saamhorig- heid – waar je veel veteranen over hoort spreken – is iets wat ik nu nog steeds mis. Niets kan die kameraad- schap evenaren. Hoewel ik de tijd- genoten van de Koningscompagnie van toen nu niet vaak spreek, is het direct weer goed en als vanouds als we elkaar tegenkomen zoals bij de dropping van Market Garden. Ik spring zelf ook mee, uit een C47 Dakota. Eigenlijk is het een soort tijdmachine: de tijd tussen toen en nu bestaat niet. We waren met een klein peloton op Cyprus. Ons antitankpeloton was opgedeeld. We waren supergoed op elkaar ingespeeld. Tijdens een missie heb je altijd hetzelfde doel. Persoonlijke voorkeuren verdwijnen naar de achtergrond als je dag en nacht bij elkaar bent. Je vertrouwt elkaar met je leven. Ik merk nu – in mijn huidige bedrijf – dat ik nog steeds graag samenwerk met mensen met een Defensie-achtergrond. Het voelt vertrouwd. Altijd voor het beste gaan, een zesje is niet goed genoeg. Ik heb er echt aan moeten wennen na mijn tijd bij Defensie dat niet iedereen er zo in staat. Ook aan de VN-missie op Cyprus denk ik graag terug. In de bufferzone, de groene lijn, staan diverse VN-observatieposten van waaruit wij ons werk deden. Het was een rustige missie, maar toch hadden we te maken met sociale spanning zoals tijdens de rakettencrisis en demonstraties. Toch vind ik de missie voor herhaling vatbaar!’