Adaptatie


31


Het idee dat er een soort overgang van het missiegebied naar thuis gecreëerd moest worden, werd al tijdens de Korea-oorlog geopperd. De bataljonsarts van het Nederlandse bataljon, Ted van Meurs, pleitte in 1951 voor een goede opvang van de soldaten. ‘Zij hebben een pandemo- nium overleefd van gewelddadige dood, verminking, lawaai van alle


H


mogelijke explosies, spanning en angst’, zo schreef hij. Van Meurs advi- seerde een overgangsperiode van één of twee weken in Japan. Volgens hem zou ook het verstrekken van alcohol, mits ‘met mate en onder controle’ heilzaam werken. ‘Er bestaat geen beter middel om ‘emotional strain’ los te maken’, vond hij. Het zou nog tot begin jaren negentig duren voordat hier serieus werk van werd gemaakt. Bureau Vorming & Evaluatie ontwikkelde met vallen en opstaan een adaptatieprogramma voor Nederlandse militairen, dat in eerste instantie vooral vorm kreeg bij het Korps Mariniers. Een onderofficier van het korps gaf na de missie in Noord-Irak (1991–1992) aan dat hij behoefte had aan een bijeenkomst voor de hele groep mét hun leiding- gevende, om de uitzending goed af te ronden. Na Irak kwamen al snel de uitzendingen naar Cambodja in 1992–1993 en het werd steeds duide- lijker dat er iets nodig was tussen uit en thuis: een manier om de uitzen- dingen af te sluiten als groep. Mensen kwamen uit zo’n andere wereld en


Onderzoek


Defensie heeft drie keer een onderzoek laten uitvoeren naar de tevredenheid over het adaptatieprogramma. Hieruit bleek bijvoorbeeld dat de veteranen die veel geweld hadden meegemaakt, meer waarde hechtten aan het samen afsluiten van de missie, terwijl veteranen van latere missies hogere cijfers gaven aan het ontspanningsprogramma. In 2019 gaat Defensie het programma nogmaals tegen het licht houden. Op dit moment kijkt de MGGZ hoe de groepsgesprekken op een andere manier ingestoken kunnen worden.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76