search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
OOIT GING HET ZO


Schoonheid P


arelend witte tanden, keurig in het gelid. Voor menigeen in de Westerse


48 NT


wereld de defi nitie van een perfect gebit, waarbij steeds vaker parelend wit plaats- maakt voor spierwit. Het is een schoon- heidsideaal dat pas enkele decennia be- staat en haalbaar is, met dank aan de mo- derne tandheelkunde. De eeuwen daar- voor ging het er in het westen vooral om dat het gebit functioneerde en – waar mogelijk – pijnvrij was. Elders in de wereld, en dan met name in Azië, Afrika en Zuid- en Midden-Ameri- ka, kijkt men al eeuwen lang anders naar het gebit. Zo was bij verschillende stam- men op die continenten gebitsmutilatie onderdeel van de cultuur. De vrouw op de rond 1910 gemaakte foto op deze pagina’s behoort tot de Bagobo, die leven op het Filipijnse eiland Mindanao. In hun cul- tuur was het gewoonte dat vrouwen hun tanden lieten vijlen en zwartmaken. Een traditie die ook bij andere Filipijnse stam- men tot zeker eind vorige eeuw nog ge- bruik was. De reden om de tanden te vijlen en zwart


te maken had vaak een esthetische reden. De Bagobo bijvoorbeeld vonden het mooi. Andere redenen om het te doen, hadden een spiritueel karakter. Stammen in on- der meer Sudan en Vietnam vijlden om die reden hun tanden. De Wapare in Taza- nia hadden weer een andere reden. Die geloofden dat ze door hun tanden scherp te vijlen de krachten van een haai kregen. En op Bali vijlde men de tanden – welis- waar niet puntig maar glad – omdat men geloofde dat ongevijlde tanden boosheid, jaloezie en andere negatieve emoties re- presenteerden. Overigens gebeurt dit op Bali, op kleine schaal, nog steeds. In Afrika zijn gemeen- schappen waar men grote waarde hecht aan een ‘passion gap’ in het gebit, waar- voor incisieven worden geëxtraheerd. En ook het zwart maken van het gebit komt nog voor, zoals in Japan. Waar overigens de laatste decennia onder de jeugd een nieuw schoonheidsideaal ontstaat: men laat zijn tanden niet keurig in het gelid zetten, maar juist schots en scheef. NT


BEELD: NATIONAAL ARCHIEF/COLLECTIE SPAARNESTAD/HET LEVEN/FOTOGRAAF ONBEKEND


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56