schrijf meteen Daktarin voor en zal de zorg in- structie geven de mond- en prothesehygiëne te verbeteren.” Taskan groet niet terug als tandarts en assistent zijn kamer verlaten. Hij is weer ver- zonken in zijn eigen wereldje.
14.30
Precies op tijd rijdt Jannetje Koelewijn haar rolstoel de prak-
tijkkamer binnen voor de halfaarlijkse contro- le. Boven draagt ze een prothese, onder heeft ze nog acht eigen tanden en kiezen. Ze heeft geen pijnklachten, maar wel last van een droge mond. “Dat komt door uw medicijnen, smeer uw mond maar goed in met een zachte mondgel.” Op de prothese constateert Bots-van ‘t Spijker wat kal- kafzetting. “Dat maak ik meteen voor u schoon. Maar voor de rest, complimenten, wat ziet uw tandvlees er mooi roze uit! Knap hoor, dat u uw mond zo goed verzorgt!” Koelewijn (“Ja, zo heten we hier in de buurt al- lemaal!”) straalt. “Ik was vroeger altijd zo bang voor de tandarts. Maar nu ga ik er met plezier heen! Het is gewoon een uitje voor me.” Bots- van ‘t Spijker glimlacht. “Dat vind ik nou zo fijn te horen!” Ze haalt haar handen liefozend door de grijze haren van haar patiënte en haalt diens bril van haar neus: ”Uw bril is vies! Die maken we gelijk even schoon. Brillen en haren, die doen we er hier gratis bij!” De assistent belt de afdeling om mevrouw weer te laten ophalen. “In principe hoeft u pas over zes maanden terug. Maar ik zie u liever eerder. Kijken we dan even hoe het met uw droge mond gaat. Lekker de mondgel gebruiken, hoor!”
15:00
Opruimen, schoon maken en in- pakken. Want Wijnand Korlaar
wacht thuis op de tandarts. De weduwnaar heeft twee hartaanvallen overleefd en staat op de lijst om geopereerd te worden. “In mijn conditie kan ik niet meer naar de tandarts toegaan, maar ik vind het wel belangrijk mijn mond gezond te houden. Toen mijn vrouw nog leefde, gingen we altijd samen.” Hij mist haar. Bots-van ‘t Spijker luistert aan- dachtig naar zijn verhaal, terwijl ze zijn prothe- se inspecteert. Die past niet goed meer en dat
levert zowel boven als onder pijnklachten op. Ze maakt het kunstgebit schoon en spuit er soft- liner in. “Dat zit een stuk beter”, glundert haar patiënt. “Verder goed spoelen met Perioaid, en ik schrijf u een middel tegen schimmel voor. Pro- beer ook maar wat vaker kauwgum te kauwen, dat is goed voor uw speekselproductie. En dan bel ik u woensdag om te vragen hoe het met u gaat”, belooft zij hem. “Prima,” zegt hij. “Hoe laat precíes?”
17:15
Bots-van ‘t Spijker gaat huis- waarts. “De dag zit er weer op.
Vergeleken met de algemene praktijk lijkt het aantal patiënten niet veel. Maar we hebben onze handen er meer dan vol aan. Iedere patiënt is maatwerk: de behandeling wordt met alle be- trokkenen afgestemd op de algehele gezond- heidstoestand en het individueel zorgplan. Een ethische vraag is bijvoorbeeld of je bij die dame van 13.30 uur haar desolate restdentitie moet verwijderen. Terwijl ik weet dat ze in een verge- vorderd stadium van dementie een gebitspro- these niet meer zal accepteren. Problemen met eten heeft ze niet. Dat zijn iedere keer weer de afwegingen die, zeker in samenspraak met alle andere disciplines hier in het verpleeghuis, ons vak zo uitdagend maken.” NT
* Op verzoek zijn de namen van een aantal personen gefingeerd.
27 NT
Bots-van ‘t Spijker luistert aandachtig naar zijn verhaal
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56
