Guido is als hulphond herkenbaar door het speciale hesje.


gedrag moet worden omgebogen in goed gedrag. Het moet een stabiele hond worden, waarvan het gedrag voorspelbaar is.”


Kleine stapjes


Bert en Hennie staan op het punt Guido af te leveren, een kruising van een golden retriever en labrador. In hun flatwoning hebben ze hem heel wat geleerd. Bert: “Met heel kleine stapjes hebben we hem bijgebracht hoe hij zich moet gedragen. Zo mag hij in de supermarkt niet snuffelen aan worst of chips en op straat niet achter een andere hond of kat aan rennen. Hij moet de commando’s die we geven, pre- cies uitvoeren. Met een klikker, bekend van speelgoedbeestjes, en een klein brokje voer als beloning geven we aan of de hond zich goed heeft gedragen.”


‘De hond leert hoe hij moet omgaan met de kleine ruimte van een kampeerauto’


tenband open- of dichtmaken, lichtknopjes bedienen, gordijnen open- of dichttrekken, deuren met een balletje aan de deurknop opentrekken. Maar ook moeilijker opdrach- ten: met touwtjes en gewichten iemand in bed omdraaien, een insuline-injectie geven aan een diabetespatiënt door met de neus op de spuit te drukken, iemand het typen op een computer mogelijk maken door de handen door middel van gewichten in een speciale stand te manoeuvreren.” Kort- geleden is er nog een


In Herpen leert Guido nog een aantal speciale handelingen die passen bij de gehandicapte die hem als hulphond krijgt. Bert somt enkele voorbeelden op van kunstjes die hulphonden zoal leren. “Schoenveters lostrekken, klit-


hulphond geplaatst bij een veteraan met een posttraumatische stressstoornis, die hij had opgelopen tijdens een VN-missie naar een oorlogsgebied. De hond maakt hem wakker bij de eerste signalen van een nachtmerrie, zodat hij meer nachtrust krijgt en ook weer buitenshuis durft te komen. In de flat van Bert en Hennie staat een rolstoel waarmee ze met de hond regelmatig de deur uitgaan. “Zo verplaatsen we ons in de situatie van iemand die in een rolstoel of scootmobiel zit. Als de hond op pad gaat, draagt hij een


Guido krijgt een brokje als beloning als hij de deur heeft geopend.


hesje van de Stichting Hulphond, zodat hij als zodanig herkenbaar is.” Niet elke hond is geschikt om als hulphond voor een gehandi- capte te functioneren. Als een hond uit een nest komt, wordt eerst bekeken of hij wel geschikt is.


Fietstochtje


Bert en Hennie maken regelmatig met hun camper een tripje, vooral naar Duitsland, maar ze hebben ook al reizen gemaakt naar Oostenrijk en Noorwegen. “De hond leert bijvoorbeeld dan om enkele uren alleen in de camper te blijven als wij een fietstochtje ma- ken. Ook onderweg leren we hem van alles”, vertelt Bert. Raakt het echtpaar na veertien maanden niet te veel gehecht aan hun gast? Hennie: “We stellen ons erop in. We weten van tevoren dat de hond op een gegeven moment weer vertrekt. Het is natuurlijk wel even slikken als we hem in Herpen afleveren. Maar het geeft ook veel voldoening als het doel is bereikt.”


NKC Kampeerauto nr. 2/2013 | 41


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84