Voor Plant One is 2012 het jaar van de waarheid. De acquisitie van klanten voor de testfabriek voor duurzame proces- technologie is in volle gang. Er zijn veel ‘hot leads’, zoals directeur Karin Husmann het zelf uitdrukt. Maar een aantal van die potentiële klanten moet nu wel het jawoord gaan geven.
44
Fluids Processing Nr. 1 - februari 2012
Op het filmpje dat mei vorig jaar tijdens de opening door minister Maxime Verhagen van EL&I is gemaakt, valt vooral de echo van de lege fabriek op. De twee voetbal- velden grote ruimte, waar in het verleden Perspex werd gemaakt, biedt een half jaar later nog steeds de aanblik van een industriële erfenis en nog niet die van een hightech toekomst. Er zitten nog wel wat haken en ogen aan het op orde krijgen van testfaciliteit Plant One. De twee hallen tellende fabriek stamt uit 1962 en voldoet logischerwijs niet aan de moderne eisen. De constructie moest worden verstevigd. Bijzondere aandacht krijgt het aspect veilig- heid. Boven ons vordert de aanleg van een bluswaternet voor de sprinklerinstal- latie in gestaag tempo. De proefopstelling van Energieonderzoek Centrum Petten (ECN), een van de twee klanten, staat zolang buiten geparkeerd. Op last van de brandweer, aangezien er brandstoftanks mee gemoeid zijn. Aan een van de gevels wordt een nooduitgang gemaakt. Twee containers staan klaar om het sloopafval ter plekke te scheiden. “Als je voor ‘groen’ staat, moet je ook ‘groen’ doen”, wijst projectleider Gabriël Tschin op het paneel van Plant One-partner Rotterdam Climate Initiative bij de ingang. Tschin is ons op komen halen bij de poort van het onmetelijk grote terrein van Huntsman in de Rotter- damse Botlek. De overige initiatiefnemers van Plant One zijn het Havenbedrijf Rotterdam, regionale bedrijvenclub Deltalinqs en TNO. Juridisch eigenaar is het bedrijf Carbon Stars, bedenker van duurzame bedrijvenconcepten. Plant One kreeg in totaal 2,1 miljoen euro overheids- subsidie als startkapitaal mee. Binnen wacht een nog immer gedreven directeur Karin Husmann. Bevlogen, maar ze is realistisch. Het enthousiasme voor Plant One is groot, verzekert ze ons. “Er zijn veel ‘hot leads’. Maar een paar van die mogelijke klanten moeten nu wel ‘ja’ gaan zeggen. Tja, projecten hebben
nou eenmaal een lange aanlooptijd en vergen grote investeringen van bedrijven. Zo’n beslissing neem je niet zomaar.” De twee klanten tot nu toe zijn dus alleen nog maar ECN en ook TNO, zoals gezegd tevens partner in Plant One. Een derde klant was in beeld. CHP Technology wilde op het Europese vasteland zijn decentrale lage-temperatuur vergassingsinstallatie voor lokale energieopwekking klaar- stomen voor de Europese markt. De Britse technologieleverancier had een optie op de kleinste hal (1.100 vierkante meter), maar kreeg de financiering niet rond. Niet te lang getreurd. Husmann is wel gewend aan vergezichten. Letterlijk, want hiervoor was ze directeur van Space Expo in Noordwijk. Het attractie- en ontdek- centrum van de ruimte vertoont parallellen met Plant One. Beide draaien om een uitgebreid netwerk van mogelijke klanten en sponsors, omlijst met uitgekiende publi- citeit. Zelf is Husmann als Delfts natuur- kundig ingenieur sterk in het vermarkten van innovatieve technische kennis, zegt ze zonder poeha op haar LinkedIn-profiel. Nu bouwt ze heel wat meer dan sec een expositie, eerder een vergevorderde proef- tuin voor duurzaam procestechnologisch vernuft in een ambiance die ook klanten en investeerders moet lokken. “Plant One heeft veel potentie. Ik heb nu ook contact met buitenlandse multinationals die een vestiging in Rotterdam hebben. Als er eind 2012 zes klanten zijn, ben ik tevreden.”
Status
ECN werkt in Plant One aan HybSi (spreek uit ‘hipsie’). Deze membraantechnologie scheidt water en organische stoffen, handig bij bijvoorbeeld de productie van bioethanol, als alternatief voor energie- slurpende destillatietechnieken. De ont- wikkeling van HybSi heeft een status bereikt waarbij tests op grotere schaal essentieel zijn om industriële belangstel- ling om te zetten in een daadwerkelijke
toepassing. Wat ook geldt voor Accu van TNO. De nogal klein ogende pilotinstallatie, een- zaam en verlaten aan de rand van de grootste hal, bevat de membraangasabsorptietech- nologie van TNO. De techniek is
in staat CO2 uit de atmosfeer af te vangen. De CO2 die uit de installatie komt, zal in verschil-
lende proefopstellingen wor- den gebruikt, waarbij het broei- kasgas weer in chemicaliën wordt omgezet. Weliswaar in- middels op demonstratieschaal beschikbaar, is de techniek nog te duur om op industriële basis in te zetten. Vandaar dat ze op grotere schaal bij Plant One wordt getest. “TNO heeft daar simpelweg de ruimte niet voor”, licht Husmann toe. Plant One vormt de aanvullende test- en demofase tussen lab en praktijkschaal op weg naar marktsucces en voorziet in een witte vlek, net een trede hoger op de ontwikkelingsladder van een techniek. Concurrenten van deze schaalgrootte zijn er niet. DSM heeft een testfabriek in Delft, maar die is puur gericht op biotechnologie.
Misschien wel de beste ‘asset’ die Plant One in huis heeft, is dat klanten niet alleen veel ruimte krijgen, maar ook het genot van een milieuvergun- ning. ECN had zelf niet de benodigde vergunningen voor een dergelijke proefinstallatie. Het aanvragen daarvan is een tijdrovende bezigheid die vaak minimaal een jaar in beslag neemt. Een milieu- vergunning bij Plant One is in vier weken geregeld. De testfaciliteit heeft daar een flexibele koepelvergunning voor. Bedrijven hoeven dus zelf geen vergunning aan te vragen. Plant One regelt bij wijze van spreken het rijbewijs, en bedrijven mogen er lustig op los toeren, zolang de emissie- en veiligheidseisen niet worden overschre- den. “Er mag geen productie op indu- striële schaal plaatsvinden. Dat is bijna de enige beperking. We moeten ook onder de BRZO-grens blijven (veiligheidsregels