864 | WEEK 30-31 26 JULI 2017
Eerste Maasveer krijgt vorm bij Scheepswerf Peter Tinnemans
WAAR LIG JE?
Europese zorg GÉ VAN DE ZON
MAASBRACHT Vanuit de eerder verkregen op- dracht voor de bouw van vier nieuwe veer- ponten is Tinnemans BV in de hal gestart met de bouw van de eerste in de serie. De opdracht hiervoor werd verkregen via aan- besteding voor de bouw vanuit de gemeente Horst aan de Maas. Met de uitvoering van de opdracht komen in Noord-Limburg op enkele trajecten versneld nieuwe veerponten.
In een periode van achttien maanden zal Tinnemens BV uit Maasbracht vier veerponten opleveren. De eerste uit de serie - waarvoor er drie van 21 meter en een van 25 meter lang wor- den gebouwd - zal naar verwachting in okto- ber worden opgeleverd. Alle ponten krijgen een breedte van 11 meter. Eind 2018 moeten alle vier de Maasveren vervangen zijn. De gemeen- ten Horst aan de Maas, Peel en Maas, Venlo en Beesel zijn als Maasoevergemeenten zelf eige- naar van de aanliggende veerlijnen. Als centrum- gemeente is Horst aan de Maas eigenaar van de veerponten. Met de nieuwe ponten zal de ge- meente Horst aan de Maas de oude ponten op de trajecten Grubbenvorst-Velden, Baarlo-Steyl, Lottum-Lomm en Broekhuizen-Arcen gaan ver- vangen. Met de uitvoering van de opdracht ko- men op de trajecten Broekhuizen-Arcen en Baarlo-Steyl versneld nieuwe veren. Deze ston- den eerder gepland voor respectievelijk 2022 en 2020. Door de veerponten in een opdracht in een keer aan te besteden wordt door de gemeenten geld bespaard en verwacht men door kortere wachttijden eerder een betere doorstroming van het verkeer rond de Maasoevers te realiseren.
Scheepswerf Peter Tinnemans bouwde eer- der in 2011 de pont Festina Lente die wordt ingezet op het traject Vierlingsbeek-Bergen, op de plaats waar de Maas de grens vormt tussen de provincie Limburg en Noord- Brabant. Tinnemans zal bij de realisatie van de ponten als afbouwer zelf al het staal- werk doen in de vorm van vormen, snijden en samenstellen. Ook de RVS-afwerking en de bouw van de stuurhuizen worden in ei- gen huis gedaan. Andere leveranciers voor bijvoorbeeld betimmering, elektra of het sanitair komen voor een groot deel uit Maasbracht.
Uitbreiding dokken Naast het werk dat gemoeid gaat met de uitvoering van deze opdracht merkt Peter Tinnemans dat de markt op veel gebieden aantrekt. Om deze reden komt er op de werf in het najaar uitbreiding in de dokcapaciteit. Met deze uitbreiding kan straks met meer ca- paciteit worden gedokt tot 110 meter. Ook het droogdok van 70 x 10 zal in gebruik worden genomen om aan de toenemende vraag naar capaciteit te kunnen voldoen.
Vaklui gevraagd Door de toename van opdrachten en uit- breiding van activiteiten is de werf dringend op zoek naar goede vaklui met ervaring in de scheepsreparatie. “Ik kom graag in con- tact met mensen die bij onze scheepswerf het team willen komen versterken”, zo vertelt Peter Tinnemans.
Kiellegging Wagenborg Sneldienst
HARLINGEN Donderdag 20 juli vond de kiel- legging plaats van de nieuwe Wagenborg Sneldienst. Daarmee is de start van de bouw officieel begonnen. Gedeputeerde Johannes Kramer verrichtte de officiële ope- ningshandeling van de bouw bij Dijkstra Metaalbewerking in Harlingen.
In navolging op de adviezen van het Open Plan Proces die in oktober 2016 zijn gepre- senteerd om de optredende vertragingen van de veerdienst Ameland - Holwerd het hoofd te bieden, heeſt Wagenborg Passagiersdiensten opvolging gege- ven op het advies de vervoersmid- delen uit te breiden. Met de komst van deze Sneldienst wordt het voor reizigers nog gemakkelijker om op een snelle en com- fortabele manier van en naar Ameland te reizen.
Het 22 meter lange schip met ruimte voor 48 passagiers zal naast de reguliere veer- dienst het vervoer van passagiers gaan verzor- gen tussen Ameland en Holwerd. Twee 600 pk
sterke Yanmar motoren geven het schip (22 x 6,1 meter, diepgang 1,1 meter) een snelheid van ongeveer 40 km/h, waarmee de overtocht ongeveer 20 minuten duurt.
Begin maart 2018 is de doop van de Sneldienst.
Op de Seine varend worden we geconfron- teerd met iets waar we allemaal een beetje bang voor zijn: we moeten op stel en sprong naar een ziekenhuis. Daar vaar je dan…….. waar kun je vastmaken, in welk ziekenhuis kun je terecht? Via internet doen we uren- lang verwoede pogingen een ziekenhuis in de buurt te contacteren. Iedere keer blijkt dat het betreffende ziekenhuis de ‘afde- ling’ niet heeſt, we moeten naar ‘een ander’ ziekenhuis. Ook dat genoemde ziekenhuis zegt de betreffende afdeling niet te bezit- ten. Uiteindelijk bellen we een ziekenhuis in de Parijse voorstad waar we uren daarvoor voorbijgevaren zijn, 50 kilometer terug. We proberen een afspraak te maken, maar als we doorverbonden worden naar de betref- fende afdeling wordt de verbinding verbro- ken. Als we bij een sluis de auto eraf kunnen zetten, gaan we toch maar op pad. Al autorij- dend blijven we bellen en blijſt men de ver- binding verbreken….om gek van te worden. Aangekomen in de voorstad van Parijs zien we een modern gebouw wat een façade blijkt te zijn, want zodra je de deur opent waan je je in een derde wereldland. Wat een puinhoop!
We melden ons bij de receptie die een Frans adres eist. Ons verzekeringskaartje interes- seert ze niets. Dat we weigeren weg te gaan helpt uiteindelijk wel. Via een doolhof van gangen met deuren die eruit zien als (enor- me zware) nooduitgangdeuren (waarbij je iedere keer denkt…zit er wel iets achter?) komen we bij de betreffende afdeling, waar
twee dames verveeld zitten te kijken. Wij begrijpen nu waarom de verbinding iedere keer verbroken werd, want ze delen mee: “Je kunt hier wel gaan zitten maar we helpen je toch niet. De wachtkamer zit vol en er is geen tijd voor je”. Wat rest is een speurtocht naar de Eerste Hulp. Daar is godzijdank een aardige receptioniste die helemaal niet vraagt naar een Frans adres, ook niet naar de verzekering overigens.
De wachtkamer wordt bevolkt door een mengelmoes van culturen waarbij bij ons de gedachte postvat dat de eerder gebelde zie- kenhuizen kennelijk geen zin hebben in ‘bui- tenlandse’ patiënten; echt vlekkeloos klinkt ons Frans tenslotte niet. Drie uur wachten valt niet mee: de stoeltjes waar we op zitten, zitten los, dus als je niet oppast val je op de grond, alles is vies en de wc is goed te rui- ken. Urenlang horen we het gekerm van een man die duidelijk snel geholpen moet wor- den maar nog steeds niet geroepen is als wij vertrekken. Uiteindelijk worden er verschil- lende namen tegelijk afgeroepen. Die moe- ten allemaal achter de arts aan die weer naar een ander doolhof loopt. Nou loopt…. ze heeſt nogal haast en dat valt niet mee voor de oudere Marokkaanse man die met krukken probeert te volgen. Net op tijd zien we dat hij een verkeerde ‘afslag’ dreigt te ne- men en kunnen we hem waarschuwen.
Geen kwaad woord over de betreffende arts die kundig haar werk deed, maar waar is de tijd gebleven waarin je gewoon naar een Frans (Europees) ziekenhuis kon gaan en ge- holpen werd zoals het hoort? Eén Europa lijkt soms verder weg dan ooit…
35
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48
