042 Reizen


Oost-Europa door


Een treinvakantie is niet alleen beter voor het milieu, het aangename tempo maakt ook dat u de opgedane indrukken rustig kunt verwerken. Zeker naar uithoeken in Oost-Europa is dat geen overbodige luxe, ondervond journalist Jan Bos.


E


en treinreis naar Kiev, de hoofdstad van Oekraïne. Daar begon het mee. Maar gebogen over een kaart van het dichte spoorwegnet van Oost-Europa was al snel duidelijk dat het


daar niet bij zou blijven. Reizen per trein biedt de mogelijkheid onderweg overal uit te stappen en ter plaatse de cultuur op te snuiven. Een niet te versmaden vooruitzicht. En dus regen we al snel de tussenstops in ons reisschema aaneen. In drie weken bezochten we uitein-


delijk acht steden in zes landen, zaten tachtig uur in de trein, en legden ruim 5.500 kilometer af. Tot op de minuut hadden we ons reisplan uitgestippeld, het vergde wat uitzoekwerk maar daar stond veel voorpret tegenover. Overal vertrok de trein stipt op tijd. Wel was er soms het nodige oponthoud als gevolg van strenge controles aan de grenzen van de EU, maar die bleek tot onze verrassing exact in de reistijd ingecalculeerd.


Vrolijke misverstanden “Can I see your reservation?” Talloze malen wordt ons onderweg die vraag gesteld, vaak eerst in het Roemeens of


Russisch, of soms enkel in gebarentaal, maar altijd met een glimlach. Niemand stapt in Oost-Europa op de bonnefooi een treinwagon binnen. Iedere reiziger heeft z’n reservering paraat en gaat turend op zoek naar de juiste stoel. Wagon-, trein-, coupé- en stoelnummers worden daarbij nogal eens door elkaar gehaald en dat leidt tot vrolijke misverstanden. Maar op het moment van vertrek heeft iedereen z’n plek gevonden en blijft daar zitten tot de bestemming is bereikt. Het gedoe bevordert het contact met de doorgaans wat stugge plaatselijke bevolking en het typeert de gedegenheid van het Oost- Europese spoornet. Het comfort kan verschillen – een


restauratiewagon is zeldzaam – maar de punctualiteit is overal dik in orde. Zo werken we zonder mankementen in een aangenaam ritme van grofweg één dag treinen, gevolgd door twee dagen stadsbezoek, ons programma af. Om het wisselend decor goed in ons op te kunnen nemen, reizen we alleen overdag. Een keuze waar we nooit spijt van krijgen, zeker niet wanneer we per ongeluk in een Roemeense slaaptrein belanden waar het muffe beddengoed


FOTO:JAN BOS


FOTO:JAN BOS


FOTO:JAN BOS


FOTO: JAN BOS


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84