Tekst: Rien Brouwer Beeld: Marcel Leuning


Onvergetelijk 035


Lucky “


Dat alles in huis hebben voor een mooie toekomst, die toekomst niet altijd zeker stelt, ervoer tropenarts Rien Brouwer ruim 30 jaar geleden regelmatig tijdens zijn werk in Zambia.


Zambia, 1986. Ik werk in het ziekenhuis in Isoka. Op een ochtend is er telefoon uit het gezondheidscentrum in Nakonde, zo’n 80 kilometer bij ons vandaan. Daar is een vrouw aan het bevallen, maar de bevalling loopt vast. De clinical officer licht toe dat ze al 24 uur haartjes van de baby zien, maar dat hij eerder geen vervoer kon regelen. ‘Maar nu komt ze eraan.’ Als de barende vrouw enkele uren


later bij ons is afgeleverd, loop ik naar de operatiekamer waar zij naartoe is gebracht. Ik ga ervan uit dat het kind inmiddels is overleden. Toch luister ik nog even met de stethoscoop en hoor ik tot mijn verbazing een hartje krachtig kloppen. Het kind zit echter klem in het geboortekanaal en ik schat in dat een


verlossing met de vacuümpomp of via een keizersnede niet gaat lukken. Ik be- sluit over te gaan tot een symfysiotomie, waarbij via een sneetje in de buikwand het kraakbenige deel in het midden van het schaambeen door wordt gesneden en er meer ruimte ontstaat. Maar dit is een ingreep die ik alleen ken uit de boeken en van de tropencursus. Ik vertel aan de twee vroedvrouwen die mij assiste- ren dat ik een symfysiotomie wil doen, waarna er één zegt: ‘Dat heb ik nog nooit gezien’. ‘Ik ook niet’, denk ik nog. Tot mijn opluchting verloopt de


ingreep soepel en laat het kind direct horen dat het alles goed heeft doorstaan. Moeder vraagt mij of ik hem een naam wil geven. Ik overleg met de hoofdzuster en we komen uit bij Lucky. De jongen had immers geluk dat uiteindelijk vervoer geregeld kon worden en dat er iemand in het ziekenhuis was die hem kon verlossen. Lucky groeide op in Nakonde, maar


een enkele keer zag ik hem bij ons in Isoka. Hij ontwikkelde zich tot een stevig kind met pit. Tot er op een dag opnieuw een telefoontje kwam uit Nakonde: Lucky (ook wel Lucky Brouwer genoemd)


was al een paar dagen erg ziek; malaria met hoge koorts. Ze konden eerder geen vervoer regelen, maar nu kwam hij eraan. Bij aankomst in het ziekenhuis overleed hij binnen een minuut onder mijn handen. Ik was verdrietig, boos, gefrustreerd en had moeite om mijn tranen te bedwingen. Iedereen in het ziekenhuis was aangeslagen. Later bedacht ik dat Lucky eigenlijk


een metafoor was voor Afrika: alles in huis voor een mooie toekomst, maar door allerlei omstandigheden in de knop gebroken.


Ik ken de ingreep alleen uit de boeken en de tropencursus


Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Wilt u ons uw verhaal (laten) vertellen, dan nodigen wij u uit contact op te nemen via 030 247 46 64 of wout.de.bruijne@artsenauto.nl


”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84