58


‘Mensen voelen soms schroom bij veteranen’


Interview Robbert Miedema


Het liefst vertelt Robbert Miedema niet te vaak over zijn missie naar Afghanistan. Mensen met vragen verwijst hij naar de podcast met zijn


verhaal. ‘Sommige herinneringen blijven een wond.’ Tekst Else de Jonge Fotografie Merlijn Doomernik


‘Ik zat van december 2007 tot mei 2008 in Afghanistan. Daar maakte ik deel uit van een verkennerseenheid en ik zat in Tarin Kowt, Deh Rawood en Chora. Onze eenheid bestond uit twaalf mensen. We hadden vier voer- tuigen tot onze beschikking. Ik was voertuigcommandant en schutter lange afstand. Wij werden al snel na onze aankomst de poort uitgestuurd om te kijken wat er aan de hand was “buiten de inktvlek”, zoals dat heette. De inkt- vlek was het gebied rond Uruzgan dat


I checkpoint


door ISAF, de militaire NAVO-eenheid, onder controle werd gehouden. Het was onze opdracht net daarbuiten te onderzoeken of er Taliban actief waren. Verkenners mogen in principe niet ge- zien worden, maar in Afghanistan was dat onmogelijk. Vanaf het moment dat je de poort uitging, werd je in de gaten gehouden. Ineens zit je in een wereld die volstrekt anders is dan die je kent en waarin er constant dreiging is. Je weet niet of je aangevallen gaat worden of niet. Wij hebben als eenheid best vaak moeten vuren, maar deden dat alleen als we er 100 procent zeker van waren dat iemand kwaad in de zin had. Een andere grote onzekerheid waren de bermbommen. In die tijd gebeurde het vrijwel dagelijks dat zulke bommen ontploften of werden gevonden en dan moesten worden ontmanteld.’


Een fles Jack Daniels ‘Als ik mensen vertel dat ik veteraan ben en in Afghanistan gezeten heb, zie ik heel vaak een soort schroom. Alsof ze niet zeker weten of ze er iets over mogen vragen. Ik denk dat veel mensen een nogal stereotiep beeld van vetera- nen hebben: de mentaal beschadigde soldaat, die alleen maar gruwelijkheden heeft meegemaakt en nu thuis op de bank zit met een fles Jack Daniels. Ik snap dat ergens wel, de militaire wereld is een eigen wereld waar de meeste burgers weinig van weten. En inderdaad, ik heb ingrijpende dingen meegemaakt, maar ook heel mooie. En de kameraadschap die ontstaat als je samen iets heftigs meemaakt, is onver- woestbaar.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76