30


Brothers in arms


Na hun missie in Libanon zwaaiden ze allebei af. Maar ze lieten elkaar niet los. Ze zijn er tijdens huwelijken, geboortes en overlijdens, en


hebben een sterke vriendschap. Tekst Sanne van de Grift Fotografie Niels Blekemolen


‘Hij was als een oudere broer voor me’


Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? ‘Dat was op 5 november 1980 op het station van Assen, we kwamen op voor de dienstplicht. Wij twee klommen als een van de laatsten die vrachtwagen in. Daar werd je echt “in geschreeuwd”, daar moesten we om lachen toen we tegenover elkaar zaten. Op de kazerne aangekomen, bleken we in hetzelfde peloton te zitten. Dat is best bijzonder, want er kwamen die dag iets van 180 jongens op. En al die jongens arriveerden met een raar gevoel. Je bent toch een beetje bij moeders thuis vandaan getrokken. Toevallig stonden de bedden van Teun en mijn ook nog naast elkaar! De eerste maanden werd je vroeg je bed uit gehaald als je kast niet netjes was, dan werd ’ie omgetrokken. Terplekke hoorden we dat we opgeleid zouden worden voor de Libanon-missie. Je hóefde daar niet naartoe als je niet wilde, maar het leek ons leuker dan op een stoffige kazerne op de Veluwe frikandellen eten. We kregen acht maanden opleiding en gingen toen 4,5 maand naar Libanon. Onze opdracht was om de vrede te handhaven, maar het was er onoverzichtelijk, net als nu nog steeds. Ik weet niet of het daar in dat gebied ooit vrede zal worden. Als ik er terugdenk aan hoe jóng ik toen nog was ... nog maar net 19 jaar. We waren allebei TOW-schutter op de YP-pantserwagen. Ook


checkpoint


Martin van Tol (61) MISSIE: Libanon (1981) TOEN: Korporaal TOW-schutter bij de OST-compagnie 44 Pantserinfanteriebataljon NU: Vrachtwagenchauffeur OVER TEUN: ‘Hij heeft humor, daadkracht en relativeringsvermogen’


liepen we patrouilles door de wadi’s, de drooggevallen rivierbeddingen waar gewapende milities doorheen konden trekken. Soms werden we dan beschoten. Of we zaten twee aan twee in de luisterpost. En we bemanden een roadblock. Al met al was het wel heel anders dan in de film die we vooraf hadden gezien in onze opleiding. Vonden we niet erg, we hadden daar wel lol om samen. De enige keren dat we dat strand hebben gezien was bij het zandzakken vullen. Daarna mocht je even de zee in terwijl de andere helft van de groep de wacht hield.’


Wat is je mooiste herinnering van toen? ‘Ons verlof naar Israël en Egypte. Eerst een week Tel Aviv, naar de welbekende Cactus Bar. Wij vonden het daar wel heel toeristisch en zijn de tweede week naar Egypte gegaan. Echt indrukwekkend om de piramides te zien. We zijn er ook in geweest.’


Heeft hij je leven veranderd? ‘Ja, ik was 18 en hij 22. Ik kreeg er een oudere broer bij. Teun had al een tijdje gewerkt, meer levenservaring dan ik. Hij beschermde me. Later is dat meer naar elkaar toe getrokken, werd het gelijkwaardiger.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76