search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
52


Afghanistan


Drie helse dagen in


Interview Inge Gielens


Tijdens haar eerste missie in Afghanistan maakte Inge Gielens als jonge luitenant meerdere gevechten mee. De ervaring die ze daar opdeed, brengt ze nu over op volgende


generaties militairen. Tekst Johan Kroes Fotografie Merlijn Doomernik


Het is maandag 1 oktober 2007 als Inge Gielens met haar peloton om 4.30 uur ’s ochtend vanuit het Nederlandse kamp in Tarin Kowt vertrekt richting Poentjak, een vooruitgeschoven post op een heuvel vlakbij de Baluchi-vallei. Hoewel het dan al maandenlang onrustig is, heeft ze er nog geen idee van dat ze drie heftige en intense dagen zal meemaken. Gielens is dan 24 jaar oud en eigenlijk naar Afghanistan uitge- zonden als pelotonscommandant van een logistiek peloton. Er is alleen iemand nodig met een groot rijbewijs om de Bushmaster, een gepantserd wielvoertuig, te besturen. Zo komt het dat Inge regelmatig de poort uit gaat


H checkpoint


met haar eenheid die onder bevel gesteld is bij 13 Infanteriebataljon Regiment Stoottroepen Prins Bernhard. Tijdens deze patrouille komen ze na enige tijd een boer tegen die met collega’s in gesprek gaat. Via een Afghaanse tolk krijgen ze mee dat als de eenheid zich terugtrekt, de Taliban ze met rust zal laten. Even later horen ze via de Icom, een scanner waarmee het berichtenverkeer van de Taliban wordt onderschept, dat die toch in de aanval gaan en bijna direct daarna vallen er twee mortieren op veertig meter afstand van de Bushmaster. Door zich achterwaarts te verplaatsen terwijl het een rookgor- dijn aanlegt, wil het peloton de Taliban om de tuin leiden. Het voertuig van Gielens komt daardoor alleen te staan en krijgt de volle laag. De ‘mikeys’ laten echter van zich horen en schieten zo’n 65 mortieren op de stellingen van de Taliban. Het gevecht duurt in totaal zo’n zes uur en het peloton keert terug naar Tarin Kowt.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76