Column


19


Barry Hofstede over gelijkheid


O l Mensenaten zich horen


nze compagnie bestond voorname- lijk uit witte mannen, aangevuld met een handjevol


vrouwen en mensen van kleur. Statistisch gezien moeten er mensen uit de lhbtiq+-gemeenschap tussen hebben gezeten, maar die hielden zich wijselijk stil. Voor vrouwen was het al lastig genoeg, afgaande op wat ik toen om mij heen hoorde en mijn eigen bekrompen ideeën in die tijd. Waarom mochten vrouwen hun haar wel lang houden en moesten wij het afknippen voor onze uitzending? ‘Ongelijkheid!’, riepen wij. Mannen die zich druk maken over haardracht … De seksueel getinte opmerkingen waren niet van de lucht. Grappen over huidskleur, opmerkingen over geaard- heid, het kwam allemaal voorbij. Ik deed er net zo hard aan mee, als ik al niet de aanstichter was. Het was ronduit beschamend, maar uiteraard allemaal heel grappig bedoeld. Alleen, wie bepaalt wat grappig is, de grap- penmaker of degene die met de ‘grap’ wordt vernederd? Tijden veranderen en de afgelopen decennia hebben groepen mensen elkaar gevonden op het internet en sociale media en ze hebben zich geor- ganiseerd. Mensen die tot dan het gevoel hadden dat ze ‘de enige’ waren. MeToo, Black Lives Matter, Extinction Rebellion, om een paar voorbeelden te noemen. Een tegenreactie kon niet uitblijven van mensen die zich voelen aangesproken en bang zijn om hun


geprivilegieerde positie te moeten opgeven. Cancelcultuur, white racism, ecoterrorisme. De verwijten en bijbe- horende boosheid liegen er niet om. Nietzsche vatte het mooi samen toen hij schreef: ‘Je haat niemand zolang je hem nog geringschat, maar pas als je hem gelijk of hoger schat.’ Waar een vrouw of een persoon van kleur of lhbtiq+-persoon dertig jaar geleden haar/zijn/hun mond hield als er een slechte grap of denigrerende opmerking werd gemaakt, nu laten zij van zich horen. Je uitspreken, zo hebben vrouwen stemrecht verworven, boeren en tot slaaf gemaakten door de eeuwen heen hun vrijheid teruggewonnen en zo hebben jongeren in de jaren zestig hun plek in de samenleving en recht op zelfex- pressie opgeëist. Zo gaan die dingen, dat is vooruitgang. Defensie streeft ernaar om in 2030 30 procent vrouwen in dienst te hebben. Maar meer vrouwen bij Defensie leidt niet automatisch tot meer gelijkheid. Daarvoor is meer nodig. Want net als in de rest van de samenleving geldt ook voor Defensie, dat het meeste onbegrip voortkomt uit het feit dat er te weinig met elkaar wordt gepraat en des te meer over elkaar.


Barry Hofstede was dienstplichtig soldaat in Bosnië (1992–1993). Als vrachtwagenchauffeur reed hij door Bosnië om de lokale bevolking van hulpgoederen te voorzien. Barry heeft veel over zijn ervaringen geschreven. Tegenwoordig kan hij er ook over praten. Barry werkt als tekstschrijver.


checkpoint


Peter Bak


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76