26


‘Het werktempo is er veel hoger’


Interview Natasha Sodirijo Natasha Sodirijo vertelt hoe haar militaire skills te pas kwamen toen ze


wegging bij Defensie en in de burgermaatschappij ging werken. Tekst Sanne van de Grift Fotografie Medea Huisman


Wat was je functie en rang bij Defensie en hoelang heb je daar gewerkt? ‘Van mijn 17e tot 31e jaar werkte ik bij de landmacht. In de periode dat ik uit- gezonden werd met SFOR 16 en TFU-1 was ik sergeant tandartsassistente.’


W


Wat heeft veel indruk op je gemaakt? ‘Onze missie naar Afghanistan, we waren de eerste Nederlanders die naar Uruzgan gingen. We moesten Kamp Holland opbouwen. Ik heb daar zeven maanden zonder verlof gezeten. De


checkpoint


eerste twee maanden gold “licht- en geluidsdiscipline”. Het was niet de bedoeling dat de taliban meteen wisten waar wij zaten. Ik moest erg wennen, het waren erg primitieve omstandig- heden. In de nacht moest je met een zaklamp naar de dixi en als je dan naar boven keek, zag je geen sterren maar allemaal vuurgevechten. Je sliep met je kleren aan en je wapen half doorgeladen bij je in bed. Gelukkig was onze voorbereiding in Nederland goed geweest, we hadden allemaal onze “warrior face”. Het was niet makkelijk. Het was de opbouwfase, we moesten alles zelf uitvinden. De Afghanen waren respectvol en beleefd tegen mij als vrouw en militair, maar op Kamp Holland kwamen ze soms tegen het be- leid in verzet. We hebben er een aantal moeten ontslaan en één persoon heb ik zelfs de toegang tot ons militair hospi- taal ontzegt. Regels zijn regels. Ik had ongeveer vier patiënten per dag in de tandartsstoel. De rest van de tijd hielp


ik bij allerlei andere klusjes. Het was heftig. Er werden gewonden en dode lichamen bij de poort neergelegd. Als ik naar de koffieautomaat liep, kwam ik langs de operatiekamers en daar zijn zoveel ledematen geamputeerd dat ik het niet meer kon tellen. Je moet dan bikkelhard zijn, alles uitschakelen en terugvallen op je drills. Met deze groep heb ik nu geen contact meer, iedereen gaat zijn eigen weg.’


Waarom ging je weg bij Defensie? ‘Na Afghanistan wilde ik graag bij Defensie blijven, maar ik moest dan direct terug naar de KMS. Dat viel me mentaal zwaar. Het verschil met Afghanistan was zó groot. Ineens was je weer niks en werd je afgeblaft. En ook fysiek speelde er iets mee, ik kreeg buikpijnaanvallen. Die werden door de militaire arts niet serieus genomen.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76