Nieuwe carrière


41


‘Ik stond bekend als eigenwijs’


Interview Wesley Goossens


In het veld was Wesley Goosens altijd de persoon die een lekker bakkie koffie verzorgde voor zijn peloton. Toen hij tijdens zijn uitzending naar Litouwen tot de conclusie kwam dat het om gezondheidsredenen beter


was Defensie te verlaten, besloot hij te starten met een koffiebranderij. Tekst Johan Kroes Fotografie Merlijn Doomernik


‘Een droom ging in vervulling toen ik zestien jaar geleden bij Defensie terechtkwam. Ik wilde van kinds af aan militair worden. Ik wist dat ik mijn steentje wilde bijdragen, zeker als ik al die ellende in de wereld op televisie zag. Een jongen uit mijn buurt zat bij de genie van Luchtmobiel en zijn verhalen motiveerden mij om hetzelfde te gaan doen. In 2010 ging ik op missie naar Afghanistan en was ik als gewondenverzorger aangesloten bij de roemruchte Taskforce 55. We waren continu op pad om “high value targets” in te rekenen en ik deed regelmatig mee aan vuurgevechten. Dit gebeurde bijvoorbeeld als we te ver een gebied


E


in kwamen en de vijand ons daar liever niet wilde hebben. Een paar keer had ik het gevoel dat de vijand sterker was, maar dan konden we gelukkig altijd vertrouwen op onze back-up: luchtsteun of collega’s in ach- terliggend gebied. Eerlijk gezegd, ik had hier dubbele gevoelens over de missie. Aan de ene kant vond ik het goed om iets te kunnen betekenen. De keerzijde is dat tijdens zo’n gevecht het leven aan je voorbijvliegt en je jezelf naderhand afvraagt: ‘Als het straks afgelopen is, is dat het dan waard?’ Ik ken niemand die het uiteindelijk leuk vindt om in gevecht te zijn.’


Zoektocht ‘Na mijn uitzending merkte ik dat ik in de “gevechtsmodus” bleef. Die modus maakt je een goede militair, maar als de druk van de missie wegvalt en je wat meer tijd krijgt, dan heb je niks aan die scherpte. Dan is het een last. Als je door het park loopt, moet een boom een boom zijn, geen potentiële dekking. Bij mij vertaalde zich dat in slapeloos-


heid, gespannenheid en snelle irritatie. Uiteindelijk moest ik op onderzoek uit en achterhalen wat de reden hiervan was. Tijdens die zoektocht kwam er veel naar boven. Al met al was het een lastig proces en had ik last van nacht- merries en hallucinaties. Na dagen zonder slaap wist ik vaak niet meer wat ik de dag daarvoor had gedaan. Je slaat de dingen niet goed op. Een goed gesprek voeren was al lastig. In feite ben je door dit alles als militair dan niet volledig inzetbaar. Toch ging ik in 2014 nog op uitzending naar Mali, waar ik gek genoeg weer beter sliep. Ik denk dat die gevechts- modus van mij daar juist weer goed van pas kwam, omdat je daar volledig gefocust bent op je werk. Eenmaal thuis waren alle klachten zo weer terug. In de jaren daarna heb ik mijn commandant verschillende keren laten weten dat ik mij niet goed voelde en slecht sliep.


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76