Berichten uit Doorn 63


Taboe Column


Libanon: veertig jaar later


In de periode 1979-1985 hebben zo’n 9000 Nederlandse militairen deelgenomen aan de UNIFIL- missie in Libanon. Al vrij snel na de missie bleek dat een deel van de veteranen kampte met problemen. Om in kaart te brengen wat de invloed van de uitzending is op het verdere leven van de Libanonveteranen, heeft het Nederlands Veteraneninstituut recent opnieuw gevraagd hoe het met Libanonveteranen


gaat. In het rapport vind je een uitgebreid verslag van het onderzoek, aangevuld met verhalen van veteranen en meer informatie over speci- fieke thema’s, zoals de UNIFIL- missie en het aantal veteranen dat contact heeft gezocht met het NLVi.


Scan deze


code voor het rapport Libanon onderzoek


Afscheid Inga Severs


‘Inga is zeventien jaar lang de “directeur van het Malieveld” geweest’, zei Jaap Smit, voorzitter van het Nationaal Comité Veteranendag op de jaarlijkse BBQ van het comité op de Zwaluwenberg. Deze bbq, voor de mensen die vete- ranendag mogelijk hebben gemaakt, was tevens het officieuze afscheid van Inga Severs. Ze werd in het zonnetje gezet. Inga is sinds het prille begin van veteranendag ver- antwoordelijk voor de inhoud,


vormgeving en uitvoering van de manifestatie op het Malieveld. Smit: ‘Inga maakte in 2006 al de eerste blauwdruk van het veld. En dat heeft ze ook dit jaar nog gedaan, een prestatie van formaat.’ Dit najaar krijgt Inga nog een offciële afscheidsreceptie.


In deze CP wordt er over onderwerpen gesproken waarover we doorgaans niet willen, kunnen of mogen praten. Dat noemen we taboes. Militairen en vooral ook veteranen weten daar alles van. Sommige liggen voor de hand. Zo weet iedereen dat je nooit publie- kelijk praat over operationele zaken, om de missie en je maten te beschermen. Daar rust een taboe op. Maar er zijn ook minder voor de hand liggende taboes onder militairen. Zo word je als stoere militair niet geacht je emoties te tonen of te delen. ‘Dat is iets voor watjes’, was heel lang de opvatting. Uit angst voor reacties vanuit je omgeving, eventuele gevolgen voor je carrière of om de demonen van de ervaringen te beteugelen, spreken veteranen liever niet over de pijn van de verwerking. Dus dan maar liever zwijgen en in stilte lijden, met soms ingrijpende gevolgen voor partners en kinderen. Een verwoes- tend taboe. Gelukkig is daar de laatste jaren verandering in gekomen, onder andere door een betere nazorg en zorg voor veteranen. Ook wordt er meer geïnves- teerd in het creëren van een veilige omgeving, waarin gevoelens mogen worden getoond en er acceptatie is voor emoties. Het ‘een man mag niet huilen’-imago maakt steeds meer plaats voor de erkenning van de effecten van traumatische gebeurtenissen en waardering voor openheid daarover. Langzaamaan verdwijnt het taboe van de ‘stille pijn’. Deze maand zullen vele Nieuw-Guineaveteranen weer worden herinnerd aan de laatste dagen van de Nederlandse aanwezigheid in de voormalige kolonie. Velen hebben zich indertijd ingezet voor een beter leven voor de Papoeabevolking, waarmee vaak een innige band werd opgebouwd. Het is dan ook niet vreemd dat deze veteranen diep teleurgesteld waren toen Nederland, onder internationale druk, Nederlands Nieuw-Guinea uiteindelijk, via de VN, moest overdragen aan Indonesië. Zij gingen 60 jaar geleden naar huis met het gevoel hun vrienden te hebben verraden en konden of mochten daar niet over praten. Dat deed pijn. Dat doet soms nog steeds pijn. Hopelijk gaat ook het taboe op erkenning van ‘moral injury’ op de schop en ontstaat er ruimte om, al is het lang geleden, deze ervaringen en pijn te delen. Taboes zijn er om besproken te worden.


Hans van Griensven Luitenant-generaal b.d. Voorzitter Vereniging Veteranen Platform


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76