search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Nederlands Nieuw-Guinea


49


Niets is minder waar. Russische militaire steun aan Indonesië heeft wel degelijk een cruciale rol gespeeld in het Nieuw-Guineaconflict. Dit toonde ik in 2012 al aan in mijn scriptieonderzoek.


N


Onderhandelingstafel De Indonesische president Soekarno was erop gebrand Nederlands Nieuw- Guinea uiterlijk in augustus 1962 in zijn macht te krijgen. Hij probeerde dit doel eerst aan de onderhandelings- tafel te bereiken met militaire druk als troefkaart. Deze druk bestond uit kleinschalige gewapende infiltraties en het dreigen met een grootscheepse invasie. Mocht de diplomatieke weg falen, dan restte een daadwerkelijke invasie. Hoe dan ook, beide opties


vereisten omvangrijke militaire middelen. Hiervoor klopte Soekarno aan bij de Sovjetleider Chroesjtsjov, die rijkelijk wapens leverde in de hoop Indonesië binnen de communistische invloedssfeer te brengen.


Russische wapens en opleidingen Geen enkel land buiten het Warschaupact ontving destijds zo veel militaire steun vanuit Moskou als Indonesië. De wapendeals omvatten onder andere MiG-17, MiG-19 en MiG-21 straaljagers, Il-28 Beagle straalbom- menwerpers, hypermoderne Tu-16 Badger straalbommenwerpers, Komar-klasse patrouilleboten met geleide wapens, Whiskey-klasse onderzeeboten, Skory-klasse jagers en een Sverdlov-klasse kruiser. De levering van deze wapens was geen groot geheim, het stond gewoon in de krant. De materiële steun ging gepaard met personele onder- steuning: Indonesische militairen volgden opleidingen in de Sovjet-Unie en honderden Russische instruc- teurs en technici vertrokken naar Indonesië. Desondanks hadden de Indonesische strijdkrachten moeite de nieuwe wapens te bemannen


en onderhouden. De Indonesische militaire leiders maakten daarom de inschatting dat ze pas in 1963 een invasie zouden kunnen uitvoeren. Maar Soekarno kon zo lang niet wachten. Actieve deelname van Russische militairen zou de oplossing kunnen bieden, maar het was ook een zeer riskante zet. Nederland was immers een NAVO-lidstaat. En hoewel Nederlands Nieuw-Guinea buiten het NAVO-verdragsgebied lag, was het maar de vraag of de Verenigde Staten passief zouden toekijken bij Russische agressie tegen Nederlandse strijdkrachten.


Geheime deal met Soekarno Tot hoever was Moskou bereid te gaan? In de loop der jaren hebben Russische en Indonesische veteranen en oud-politici verklaringen afgelegd over actieve steun en zijn de archieven van verschillende westerse inlichtingendiensten ontsloten. Ook Chroesjtsjov zelf openbaarde in zijn memoires een geheime deal met Soekarno. Uit deze bronnen is nu het volgende te reconstrueren: de Indonesische Tu-16 bommenwerpers hadden Russische bemanningsleden aan boord, aangezien er Russisch


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76