21


#nieuwsgierig Herkansing ‘Toen ik Edo voor het eerst in levenden lijve ontmoette, wist ik niet veel van hem. Hij had me verteld dat hij twee kinderen had en dat hij veteraan was. Hij woonde in Zuid-Holland en ik in Friesland. “Kom maar gewoon deze kant op en neem een tandenborstel mee, dan zien we wel.” Ik had er een goed gevoel over. We hadden elkaar leren kennen via een forum en na het chatten gingen we bellen. De gesprekken gingen als vanzelf. Inmiddels was ik zo nieuwsgierig en wilde hem gewoon zien. We hadden beiden een slecht verlopen Valentijnsdagdate gehad. Edo stelde voor dat we in de herkansing zouden gaan, maar dan met elkaar. En zo stond hij op 28 februari bij mij op de stoep.’


#hogehoed In de auto ‘En het klikte direct. We hadden veel plezier samen. Maar hoe het precies allemaal zat, ik had geen idee. Ik was zelf net klaar met mijn opleiding tot fysiotherapeut en woonde nog bij mijn ouders. Edo vertelde me niet direct alles. De eerste verrassing die uit zijn hoge hoed kwam was het feit dat hij geen vaste woon- en verblijf- plaats had. Dit was ontstaan na zijn scheiding. Eerst had hij nog een tijdje op de kazerne geslapen, maar toen zijn Defensiecontract afliep, sleepte hij al zijn spullen met zich mee in de auto en logeerde bij vrienden. Met als gevolg dat hij geen uitkering ontving, want geen adres, geen uitkering.’


#deurwaarders Puinhoop ‘Eind april vertelde hij me dat hij geen huis had. Maar dat was gelukkig van korte duur: in mei kreeg hij een woonruimte via de woningbouw- vereniging. We hadden in die tijd een weekendrelatie en ik was graag


bij hem. Toen ik een beetje aan het schoonmaken was in zijn huis, vond ik een doos met ongeopende enveloppen. Ik leerde al snel dat een adres hebben ook nadelen heeft: de deurwaarders weten je ook te vinden. Deze vondst was wel het moment dat we onze kaarten hebben opengelegd. Edo was helder: hij genoot van zijn tijd met mij maar hij zag niet hoe hij uit deze puinhoop moest komen. Hij had geen overzicht van zijn schulden en hij wist niet hoe hij dit moest aanpakken. Ik had ook geen idee. Ik betaalde op dat moment zijn huur en zijn leefgeld, want ik merkte al snel: als je eenmaal van iemand houdt, dan wil je graag helpen.’


#lamgeslagen Afspraken ‘Waar Edo lamgeslagen was en op het standje overleven stond, pakte ik door. Dus we sloten ons een weekend op in een vakantiehuisje van een familielid met vier kratten vol post. We zijn stapeltjes en lijsten gaan maken. We gingen rekenen en bellen. Achteraf zegt Edo dat hij op zijn diepste punt zat en dat iemand hem op zijn pootjes moest zetten. We hebben afspraken gemaakt met schuldeisers en na drie jaar was de ruim 40.000 euro terugbetaald.’


#eenseenmilitair Aan de slag ‘Ook de therapie moest weer op gang gebracht worden. En vervolgens een re-integratietraject. Eigenlijk wilde hij niets anders dan militair zijn. Dat was altijd zijn droom geweest. Defensie leek geen optie in verband met de leeftijdsgrens die toen nog gehan- teerd werd. Edo stuurde een brief en daarna had hij een voet tussen de deur. Na wat lastige keuringen vanwege zijn PTSS kon hij aan de slag als beveiliger. Dus hij was weer binnen bij Defensie. Erg fijn.’


#achterstand Eigen huis ‘Door onze financieel slechte start, kreeg ik op een moment het gevoel dat we tien jaar achterliepen. Alles had in het teken gestaan van afbetalen en therapie. Het voelde regelmatig als drie stappen vooruit om vervolgens weer twee naar achteren te moeten zetten. Dan hadden we een leuk dagje weg gehad, lag er bij thuiskomst weer een vervelende brief op ons te wachten. Maar gelukkig hebben we onze draai kunnen vinden. Het is zelfs gelukt om een huis te kopen.’


#verlatenstraten Zingende vogels ‘Afgelopen juni zijn we samen terug geweest naar Bosnië. Edo wilde mij laten zien waar hij gediend had. En hoewel hij die reis in eerste instantie voor mij deed, heeft het hem ook goed gedaan. Hij herinnerde zich hoe Srebrenica stil was en dat de straten verlaten waren. Maar nu zag hij mensen op straat en hij hoorde vogels zingen. De stad was doorgegaan, dat moest hij zelf ook doen.’


#geluk Het alledaagse ‘Het geluk zit ‘m in de leuke dingen, maar ook de alledaagse. We genieten van onze huisdieren. Ook ga ik twee keer in de week lekker bootcampen. Daarna voel ik me bijna herboren. We gaan zo nu en dan op vakantie en spreken soms af met vrienden. En als het maar een beetje mooi weer is, sla ik aan het tuinieren. Ik haal verder nog altijd veel voldoening uit mijn werk.’


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76