search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
30


In 1996 startte Jeroen Hummel met de Algemene Militaire Opleiding in Ermelo en kwam terecht bij 111 Pantsergeniecompagnie in Wezep. Hummel ging al snel drie keer achter elkaar op missie met de genie. In Bosnië was hij gelegerd onder een skischans in Šišava, in Kosovo op de vliegstrook bij Prizren en tij dens zij n laatste missie zat hij zo’n beetje op de grens van Ethiopië en Eritrea. Drie missies waar hij met de nodige voldoening op terugkij kt. ‘In Kosovo bouwden we huizen voor de lokale bevolking zoals voor een vader die met zij n kinderen in een soort kippenhok leefde. Als je daar een huis van vier bij acht meter voor kunt bouwen, geeft dat een fantastisch goed gevoel. De missie in Ethiopië en Eritrea bracht veel meer spanning met zich mee doordat we regelmatig door mij nenvelden moesten rij den. We bouwden een kamp voor de mariniers die de militaire activiteiten van de Eritrese en Ethiopische strij dkrachten in de gaten moesten gaan houden. Ik vond het mooi om nu iets te kunnen betekenen voor onze eigen mensen.’


I


In 2005 besloot Hummel om Defensie te verlaten. Als chauffeur vond hij zij n draai weer in de burgermaatschappij , maar in 2010 ging het mis. ‘In die tij d was ik naast mij n werk ons huis aan het verbouwen. Dat wilde ik vooral zoveel mogelij k zelf doen. Maar in feite was ik keihard aan het rennen om bepaalde gevoelens niet onder ogen te zien. Het ging mis toen mij n vrouw na de geboorte van onze dochter veel bloed verloor en haar situatie kritiek was. Dan zakt alles onder je voeten weg. De doos van Pandora ging open. In 2012 is er PTSS geconstateerd. Ik was erg jong toen ik op uitzending ging en ook nog eens drie keer snel achter elkaar. Tij dens zo’n missie sta je 24/7 op scherp. Dat was toen geen probleem, maar kennelij k heeft dit mij zoveel spanning gegeven, dat ik er uit- eindelij k toch onderdoor ben gegaan.’ Hoewel Hummel in een hulpverle- ningstraject terechtkwam, verkoos hij de alcohol om zij n gevoelens te onderdrukken. ‘Ik heb toen veel mensen verdriet gedaan. Juist door die verslaving ging het nog slechter met mij . In 2016 heb ik een jaar intern gezeten bij Dimence en ben gestart met EMDR. Dat is een fantastisch middel en het heeft mij erg geholpen.’ Omdat hij in een klein dorp met ongeveer 4500 inwoners woont, kreeg hij ook te maken met vooroordelen van zij n dorpsgenoten. ‘Dat kwam denk ik vooral door mij n verslaving. Mensen hebben daar al snel een oordeel over, zonder dat ze zich verdiepen in wie jij nou bent of wat erachter zit. Of ze geven “feedback” op je gedrag waar je niets aan hebt. Het kwam ook voor dat ze mij n situatie achter mij n rug


om bespraken. In die periode kwamen er weinig mensen langs. Je krij gt een stigma en je wordt met heel andere ogen bekeken.’


Bij envolken Hummel heeft er wel begrip voor. ‘Het lag voor een groot deel bij mij zelf. Als mij n vrouw naar haar werk ging, trok ik de gordij nen dicht en bracht de dag op de bank door. Als veteraan sta je vaak volledig op scherp en je hoort en ziet alles. Vervolgens ga je al snel voor de ander invullen hoe hij of zij over je denkt.’ Uiteindelij k heeft Hummel veel hulp gehad van enkele dorpsgenoten. De politieagent bij hem in de straat zag aan zij n loopje als het even slecht met hem ging, en sprak hem dan


‘Je krijgt een stigma en wordt met andere ogen bekeken’


aan en de plaatselij ke groenteboer gaf hem een baantje. Inmiddels heeft Hummel zij n heil gevonden in bij enhouden. ‘Ik heb nu 24 bij envolken. Het imkeren zorgt ervoor dat ik rustig word – en blij f – en doordat ik de honing verkoop, wordt ook mij n sociale omgeving weer groter. Ik volg nu ook een hbo-opleiding voor ervaringsdeskundige en hoop op die manier andere veteranen te gaan helpen.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76