search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Commentaar Wolter Brands


geconstateerde parodontitis, die niet in korte tijd is ontstaan, en gelet op de bevindingen van de parodontoloog, acht het RTG het voldoende aannemelijk dat in de tussen- liggende periode ook steeds sprake is geweest van verdiepte pockets. Bij goed onderzoek had de tandarts dit moeten opmerken en dat had aanleiding moeten zijn om in overleg met klaagster nader onderzoek te doen of een behandeling in te stellen. Ondanks de regelmatige periodieke preven- tieve controles is pas in 2021 na een gebits- klacht van klaagster nader onderzoek ingesteld en is de parodontitis vastgesteld. Die was op dat moment al in een gevorderd stadium. Het college acht het tuchtrechtelijk verwijt- baar dat de tandarts niet eerder heeft geconstateerd wat de conditie van het tandvlees van klaagster was. Anderzijds merkt het RTG op dat de tandarts zich in de tuchtprocedure toetsbaar heeft opgesteld. Zij heeft op een transparante manier gereflec- teerd op haar handelen en inzicht getoond. Verder heeft zij meermaals geprobeerd om met klaagster over haar klacht in gesprek te gaan.


Y Beslissing Het RTG legt de tandarts een waarschuwing op. Z


A


ls een schip op het strand een baken in zee is, dan is deze casus te vergelijken met een binnenstad tijdens de kerstdagen. Hij bevat namelijk nogal wat lichtbakens.


“Wat niet is


opgeschreven, is niet


gedaan”


Een klacht tegen een collega is ook een leermoment voor jou. Daarom deze rubriek met samenvattingen van de Regionale Tuchtcolleges en het Centraal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg en de Geschilleninstantie Mondzorg. Iedere samenvatting wordt van commentaar voorzien door een onafhankelijk deskundige.


Let op de samenhang der dingen. Als een patiënt met pockets van vijf milli- meter naar een mondhygiënist is gestuurd, dan is dit zelden een eenmalige gebeurtenis. Lijkt het wel die kant op te gaan, dan is het noodzakelijk bij de controle grondig op het tandvlees te letten en zeker de DPSI te noteren. Meestal maakt de mondhygiënist vervolgafspraken, zeker wanneer bij pockets van vijf millimeter alleen gebitsreiniging is gedaan. Hier is dat niet gebeurd. Was dat niet de bedoeling of wilde de patiënt het niet? Verstandig om de patiënt of de mondhygiënist dan te vragen of de patiënt behandeld was en waarom de behandeling eenmalig was. Het RTG waardeerde het dat de tandarts geprobeerd had contact op te nemen met de patiënt over de klacht. Dat lijkt een open deur, maar contact opnemen met een klager is wel een soort koorddansen. Immers, er zijn verschillende uitspraken waarin dit als intimidatie uitgelegd werd. Sommi- ge patiënten vinden contact na een klacht juist vervelend en zien herhaalde pogingen daartoe van een aangeklaagde tandarts als een middel om onder de klacht uit te komen. Contact opnemen voorafgaand aan een mogelijke klacht mag wel, maar daarna is het erg de toon die de muziek maakt. De tandarts stelde zich in casus toetsbaar op. Het tuchtrecht heeft niet zozeer als doel de tandarts te straffen, maar wil de aangeklaagde voor- al leren het de volgende keer beter te doen. Tandartsen met zelfinzicht komen er vaak af met een waarschuwing en ontlopen zo de berisping. Met alle (kleine) risico’s op publicatie die daar bij kunnen horen. Ongetwijfeld zal er veel meer tussen tandarts en patiënt gecommuniceerd zijn dan uit deze casus blijkt. Maar kort gezegd: wat niet is opgeschreven, is niet gedaan. Tandartsen die stellen dat ze iets gedaan hebben omdat ze dat altijd doen, krijgen zelden gelijk. Ook het opvoeren van een assistent als getuige biedt doorgaans geen soelaas. Overigens zie je hier ook dat de regel ‘wie schrijft blijft’ twee kanten op werkt. De patiënt stelt nooit verwezen te zijn, maar de verwij- zing en de daar op volgende behandeling werden wel in het dossier genoemd. En de tandarts kreeg op dit punt gelijk.


De tandarts had meerdere keren een 3- score waargenomen maar had dat niet met de patiënt gecommuniceerd, laat staan in het dossier gezet. Dit is een verschijnsel wat vaker voorkomt in tuchtzaken. Tandartsen vergeten vaak dat het niet alleen belangrijk is hoe je communiceert, maar ook wat je communiceert en wat je vervolgens noteert.


Mr. dr. Wolter Brands, jurist en tandarts JUNI 2024 NT DENTZ 57


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68