search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
EROPUIT FINLAND


BOSSEN, STILTE EN VUURTJES STOKEN Wildernisleven


Het land van de duizend meren, 188 duizend zijn het er. Maar Finland is ook het land van de bossen en de stilte. Sommigen kunnen daar niet tegen en gaan binnen een dag op de loop, terug naar cultuur, bedrijvigheid en drukte. Reisgenoot Gerda en ik kiezen met


onze busjes voor wildkamperen, vuurtjes stoken en wandelen in eindeloze bossen. TEKST EN FOTO’S ANJA EERDMANS


O


p zoek dus naar ongerepte natuur. We koersen na aan- komst met de boot in Helsinki


direct naar Nationaal Park Nuuksio. Eerst nemen we een kijkje in het bezoekerscentrum in Haltia, waar we lezen dat het park bekend is om zijn meren, valleien en diepe afgronden. Het natuurcentrum is tevens een museum met wisselende tentoonstellingen. Dit jaar had het centrum een interessant thema: de effecten van de natuur op het welzijn. Dat is eigenlijk iets waar wij ook benieuwd naar zijn: wat een over- dosis natuur met ons doet.


WILDERNISMAAL


Snel de schoenen aan voor onze eerste wandeling op Fins grondgebied. We komen voor een verrassing te staan: het natuurgebied verkeert – het is begin mei – nog in compleet winterse staat. De wandelpaden zijn bedekt met sneeuw, de meren stijf bevroren. Hier en daar hangen ijspegels langs de randen van beekjes; we wanen ons op wintersport. Overnachten doen we op een kleine par- keerplaats bij de start van de wandeling, waar de sneeuwschuivers grote hopen sneeuw hebben achtergelaten. De kacheltjes draaien op volle toeren. We slaan bij de supermarkt in Forssa ingrediënten in voor een wildernismaal. Dan naar Nationaal Park Torronsuo, in


80


1990 opgericht om het grootste hoog- veengebied van Finland te beschermen. Het gebied is vrijwel in ongerepte staat bewaard gebleven. De negen kilometer lange wandeling gaat deels door bos, maar voornamelijk over plankieren waar we genieten van de enorme weidsheid. Hier zouden goudplevieren, uilen, roof- vogels en kraanvogels te zien zijn, maar helaas zien we niks. Wel waarschuwt een tegemoetkomende wandelaar dat


DIT IS IETS WAAR WE ALLEBEI BENIEUWD NAAR ZIJN: WAT EEN OVERDOSIS NATUUR MET ONS DOET


er een slang praktisch op het pad ligt. We komen uit bij de hoge uitkijktoren, driehonderd meter van de parkeerplaats. Hier is ook een mooie stookplaats. We halen onze spullen en bereiden boven het vuur een maal van Finse worstjes, champignons gevuld met blauwe kaas en gebakken bananen.


GEOLOGISCHE ROUTE


Met rode wangetjes van het eten en het kampvuur hebben we een goede nacht- rust. Vandaag een ritje van anderhalf uur naar Hiking Area Evo. We kijken eerst rond op het terrein van de Evo


Campus. Hier werd in 1862 de eerste school voor bosbouw gevestigd. Er staan momenteel zo’n tweehonderd studen- ten ingeschreven. Onze derde wandeling is weer totaal anders dan de eerste twee. De route gaat over zogenoemde eskers. Een esker of smeltwaterrug is een lange, smalle richel, waarschijnlijk afgezet door smeltwater.


De volgende dag rijden we via weg 314 met de auto over de prachtige Pulkkilan- harju Esker. Deze acht kilometer lange Pulkkilanharju bestaat uit eskereilanden en onderwaterruggen. De eilanden zijn met elkaar verbonden door bruggen. Een deel van Pulkkilanharju Esker behoort tot het Nationaal Park Päijänne, dat in 1993 open ging. Het park bestaat hoofdzakelijk uit eilanden in een meer dat ook Päijänne heet. We overnachten op de kleine parkeer- plaats Kirveslampi in Nationaal Park Leivonmäki. Vanaf daar lopen we een korte informatieve geologische route, die eindigt bij een stookplaats. Het pro- viand kan uit de rugzak en stoken maar.


OUDE BOSBRANDEN


Zo leven we nu al dagen in de doodstille bossen. Maar we zijn niet alleen: soms wipt er een sneeuwhaas voorbij, of vlucht er een roedel reeën. Ook de kraan- vogels laten zich zien. En soms wordt de stilte verstoord door de klaaglijke


KAMPEERAUTO 7 - 2023 WWW.NKC.NL


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92