die het fosfaatreductieplan voor hun bedrijf heeft eer verder te kunnen? Joanke Jacobi: ‘Jongvee is de toekomst,


dat afvoeren doet altijd pijn’ Het Excel-bestand met berekeningen over de hoeveelheid gve’s die Joanke (58) en Jolande (54) Jacobi uit Markelo nog dit jaar moeten afvoeren, houdt Jolande intensief bij. In aanloop naar de afschaf- fing van het melkquotum groeide het bedrijf met oorspronkelijk 90 melkkoei- en licht. De stal werd verbouwd en biedt nu ruimte voor 120 melkkoeien. ‘We hebben een gewoon gezinsbedrijf’, vertelt Jolande. ‘Onze zoon Rob wil het bedrijf dat Joanke nu in maatschap met zijn broer Jan heeft, overnemen. Het be- drijf is zo opgezet dat hij zoveel mogelijk werk zonder personeel kan doen.’ De oude 2+2-stal was dertig meter lang en werd verlengd met twintig meter. Er is nu meer ruimte voor de droge koeien en een strohok voor het afkalven. Ook is ruimte voor twee melkrobots gereser- veerd. ‘We zijn nog steeds heel blij met de stal, maar soms bekruipt ons het ge- voel dat we deze stal voor niks hebben gebouwd’, zegt Joanke. ‘Het vergunnin- gentraject, dat maar liefst twaalf jaar duurde, is daar vooral debet aan geweest. En we hebben de pech gehad dat we vlak vóór 2 juli 2015 nog acht koeien hebben afgevoerd vanwege een ernstige aureus- mastitisuitbraak op het bedrijf.’ Op basis van deze feiten meldde de familie Jacobi zich al bij RVO als knelgeval.


In totaal 28 gve’s afvoeren De familie Jacobi heeft een referentie (inclusief afroming) van 112,8 gve’s. ‘De stal was nog niet klaar, dus we hadden simpelweg de ruimte niet om meer die-


ren aan te houden’, laat Jolande weten. ‘In december 2016 hadden we 141 gve’s, wat betekent dat er in totaal zo’n 28 gve’s uit moesten.’


Tot nog toe voerden ze al negen gve’s af. ‘Kalveren, koeien: we kijken de hele vee- stapel langs’, zegt Jolande. ‘Van alle die- ren is het DNA in kaart gebracht en we selecteren – tot op zekere hoogte – blind het onderste deel van de veestapel uit. Stukje bij beetje gaan er dieren weg.’ Tot op zekere hoogte, want Joanke be- kent dat er enkele koefamilies toch mo- gen blijven. ‘Daarvoor ben ik toch te veel een fokkerijliefhebber’, laat de veehou- der weten. ‘En jongvee afvoeren doet al- tijd pijn. Dat is de toekomst, zelfs als het minder goede dieren zijn.’


‘De eerste tien, vijftien koeien zijn snel geselecteerd. Die hebben een hoog celge- tal, veel klauwproblemen, worden slecht drachtig: die kan iedereen wel aanwij- zen’, legt Joanke uit. ‘Maar de volgende groep, dat is lastig.’


Ze hopen op basis van de knelgevallenre- geling minimaal de acht gve’s terug te krijgen die ze vanwege de aureusuit- braak moesten afvoeren. Maar daar ver- wachten ze niet te veel van. ‘Vooral niet omdat het onduidelijk is wanneer daar een besluit over genomen wordt. Er ko- men verkiezingen, een commissie die zich hierover moet buigen… Ondertus- sen zoeken we zelf naar andere opties’, vervolgt Jolande. Haar man knikt in- stemmend en vult aan: ‘Bijvoorbeeld een stopper die binnen de resterende gve- ruimte ons jongvee wil opfokken.’


Joanke en Jan Jacobi melken nu 108 koeien


VEETEEL T JANUARI 1/2 2009VEETEEL T FEBRUARI 2 2017 11


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48