KERST 2019 TROTS & WAARDERING
‘Ik zie of de aardappelen kwaliteit hebben’
Henny is boerendochter, maar woont alweer jaren in de stad. ‘Ik vind dat de consument wel anders naar boeren mag kijken.’
Door Marije Kuiper I
n mijn tijd was ‘boer’ nog een scheld- woord. Wij gebruikten liever het woord ‘landbouwers’. Ik kom van een redelijk groot erf in Groningen, Usquert om precies te zijn. Mijn vader hield koeien en verbouwde tarwe, gerst, aardappelen, uien, bieten en bloembollen. Later werd het bedrijf alleen akkerbouw. Mijn twee broertjes hebben het bedrijf van mijn ouders overgenomen en ik ging zelf diëtetiek studeren. Omdat die opleiding destijds niet in Groningen werd aan- geboden en er een directe treinverbinding met Am- sterdam was, ben ik daar in 1974 beland. Ik kon niet vaak terug naar Groningen, dat kostte gewoon te veel
‘Boeren zijn in Nederland vrij zichtbaar, dus krijgen ze ook veel kritiek over zich heen’
of de aardappelen kwaliteit hebben. Helaas is dat niet altijd het geval. Het schijnt dat de kwalitatief goede aardappelen voor de export zijn. Ach, we zijn nou eenmaal een handels- volk. Zodra er een verdienmodel is, kun je niet meer objectief kijken. Maar wortelen en kom- kommers die krom zijn, smaken net zo goed. Boeren zijn in Nederland vrij zichtbaar, dus krijgen ze ook veel kritiek over zich heen. Ik vind dat de consument wel anders naar boeren mag kijken. Er ontbreekt kennis bij mensen en ik denk dat er nog winst te behalen valt. Denk bijvoorbeeld om voedsel als onderwerp al te onderwijzen op de basis- school. Door kinderen goed te onderwijzen over waar voedsel vandaan komt, kun je veel misstanden voorko- men.
geld. Maar als ik ging, dan kwam ik altijd weer thuis in Amsterdam met een tas vol verse uien en aardappelen.
Als diëtist ben ik me erg bewust van voedsel en vanwege mijn achtergrond loop ik in de supermarkt anders langs de schappen: het vlees dat in de koeling wordt gepresenteerd, is van nature niet zo rood. En ik kan precies zien
De veestapel halveren is in mijn ogen geen oplossing. De meeste mensen willen vlees kunnen blijven eten. Dan ligt er dus straks vlees uit Argentinië op je bord. Dan zijn we de controle kwijt, want wie garandeert me dan dat het vlees veilig is? We weten niet hoe het daar precies geproduceerd wordt en hoe het – zoals in Nederland – wordt gecontroleerd.
46
BOERDERIJ 105 — no. 12-13 (17 december 2019)
FOTO: MARIJE KUIPER
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136 |
Page 137 |
Page 138 |
Page 139 |
Page 140 |
Page 141 |
Page 142 |
Page 143 |
Page 144 |
Page 145 |
Page 146 |
Page 147 |
Page 148 |
Page 149 |
Page 150 |
Page 151 |
Page 152 |
Page 153 |
Page 154 |
Page 155 |
Page 156
