919 | WEEK 36-37 04 SEPTEMBER 2019


Hamburg zet in op varende havendrones


HAMBURG De inzet van kleine autonome vaartuigen wordt momenteel volop getest in de haven van Hamburg. De varende dro- nes oſtewel Autonomous Surface Vehicles (ASV’s) bieden een aantal voordelen voor de hydrografie.


De waterdrones zijn vooralsnog niet echt au- tonoom; ze worden ‘gewoon’ op afstand bestuurd vanaf de wal of een ander vaar- tuig. Veiligheid vormt een topprioriteit, dus


uitgebreidere tests worden pas later auto- noom in de havenbekkens uitgevoerd, waar- door er voor het havenbedrijf Hamburg een nieuw technologisch tijdperk aanbreekt.


Aſtuigen en Opbouwen u


Lezers van de e-paper kun- nen hier de video over het project bekijken.


Een serie over de tijd dat tjalken, klippers, aken en luxe motors plaatsmaakten voor Dortmunders, kempenaars, Franse motors en Europaschepen. Na de Tweede Wereldoorlog moest alles opnieuw – en beter – worden opgebouwd. De schippers uit die tijd zijn er nog, en kunnen veel verhalen.


Internaat PETER FOKKENS


“Ik ging naar het internaat in september en negen weken later zag ik mijn ouders pas weer”. Ineke Specht weet het nog heel goed. “Mijn moeder zei later: ‘Je was uit je kleren gegroeid, het was winter geworden, je was gewoon een ander kind geworden’”.


Gebedsdienst viering 70 jaar Schippersgilde


ANTWERPEN Een feestelijke Heilige Mis wordt op zaterdag 14 september in Antwerpen ge- houden ter gelegenheid van het 70-jarig be- staan van het Schippersgilde ‘St. Jozef’. De eucharistieviering vindt plaats op het kerk- schip St. Jozef, gelegen aan de Houtdok- Noordkaai in Antwerpen. De dienst begint om 14.00 uur.


Het Vlaamse schippersgilde ‘St. Jozef’ werd in de Scheldestad opgericht op 7 februari 1949, na vele onderlinge contacten tussen de gees- telijk leider, enkele enthousiaste medewer- kers uit de schipperswereld, oud-leden van de jeugdvereniging, oud-schippers en andere betrokkenen. De vereniging telde op dat moment circa 30 leden, maakte sindsdien een enorme groei


door en telt nu ongeveer 500 leden. Op 10 maart 1999, bij de viering van het 50-jarig be- staan van het gilde, heeſt de Belgische ko- ning de club gemachtigd de titel ‘Koninklijk’ te mogen voeren. Het Schippersgilde heeſt ook zijn eigen embleem - ‘De Standaard’ - en een gildevlag.


Uitstapjes Elke derde zondag van de maand komen va- renden en oud-varenden bijeen op het kerk- schip en dan worden er nieuwtjes uit de schip- perswereld uitgewisseld. Het gilde organiseert in de maand januari het evenement ‘Jonger dan ge denkt’, in maart het St. Jozeffeest en in september het Teerfeest. De vereniging heeſt ook dagreizen en andere uitstapjes op het activiteitenprogramma.


Passie redt oude Haastrechtse woonboot


NIEUWEGEIN Het was even spannend voor de Victoria Regia. De traditionele woonboot - cultuurhistorisch erfgoed uit Haastrecht - ligt sinds begin juli op de helling bij Museumwerf Vreeswijk. De nood was ineens hoog, nadat haar nieuwe toegewijde eige- naar Guus Bening een lek in het scheepscas- co ontdekte.


Een jaar eerder nog was Guus - architect van beroep - enthousiast begonnen met het op- knappen van de verwaarloosde woonboot waarop hij sinds zijn jeugd al verliefd is. De re- novatie van de opbouw was een flink eind ge- vorderd, maar na de enerverende ontdekking


stopte hij alle werkzaamheden. Een woonboot renoveren op een wrakkige schuit is zoiets als een huis bouwen op het ijs. “Zou alle moeite voor niets zijn geweest”, vroeg Guus zich ver- twijfeld af.


Op de helling bij de Museumwerf brak het uur der waarheid aan: opknappen en floreren of afvoeren naar de sloop. Maar inmiddels is dui- delijk geworden dat het grootste deel van het plaatwerk in goede staat verkeert.


De verwachting is dat de Victoria Regia nu half september de helling bij de Museumwerf drij- vend en wel kan verlaten.


Het schippersinternaat was een wereld op zich. Je zat er met honderden andere kinde- ren, bijna allemaal van varenden. Je leerde er voor jezelf opkomen, en je maakte er vrienden en vriendinnen voor het leven. Zo’n lange periode zonder je ouders hoorde feitelijk niet, maar was ook niet uitzonderlijk. Als de ouders bijvoorbeeld weinig geld had- den en ook nog eens ver naar boven voeren, dan was het internaat soms lang je enige thuis.


Foto uit collectie Fries Scheepvaart Museum MuseumStichting Meander


ging ik zo naar Zwolle, en van daaruit naar Zwartsluis met de bus. Dat leerde je gewoon als kind, dat je dat zelf moest kunnen”. Niet alle kinderen sliepen op het internaat; veel schipperskinderen gingen in de kost, bij familie, of bij mensen die dat erbij deden. Willem van IJzerlooi bewaart goede herin- neringen aan zijn kosthuis: “Dat waren goede mensen, die zouden altijd nog even een keer- tje komen kijken of ik wel goed sliep. Daarvóór was ik bij andere mensen, die hadden vier schipperskinderen in de kost, maar die had- den ook een eigen zoontje en dat werd altijd voorgetrokken. Dat was niet zo leuk, maar ja, eigen kinderen eerst natuurlijk. Maar later heb ik het dus heel erg goed gehad”.


13


Gerrit Mookhoek.


Willem van IJzerlooi.


Streng “Wij sliepen met 87 jongens op een slaapzaal”, vertelt Cor Heuvelman, “En als er dan iemand iets verkeerd dee, dan was het: ‘Kom jij maar mee, hier schoenen poetsen’. Nou, voordat je 87 paar schoenen gepoetst hebt, is de nacht om. Dus het was heel streng, maar je leerde er ook veel. Met school was je in drie jaar klaar; je ging twee keer per jaar over. Om half zeven stond je op, om half acht begon de les, tussen de middag had je een uurtje schaſt, daarna ging het weer door tot half zes, en op zaterdag tot één uur”.


Afscheid na een weekend aan boord. Foto Stichting Meander


De echtgenote van Gerrit Mookhoek had ech- ter een soort Assepoester-bestaan: “Die zat bij mensen in de kost, daar kreeg ze nauwelijks te eten en moest ze alle vervelende klusjes doen”. Zelf bewaart hij betere herinneringen aan zijn schooltijd: “Ik ging naar het KOF, net als mijn broers, want daar leerde je het vak het beste. Ik kreeg een uniform, met een broek zonder zakken, want die had je nergens voor nodig vonden ze: een achterzak voor wat zakgeld was genoeg, want een schipperszoon had geen tijd om met zijn handen in de zakken te staan”.


Cor Heuvelman. Jo Heuvelman.


In de kost Jo Heuvelman weet dat je er ook best zelf- standig van werd. Vaak moest ze alleen reizen, naar boord of terug naar het internaat: “Na de vakantie bracht mijn moeder me in Amster- dam naar de trein: ‘Kijk, die mevrouw zit daar alleen, ga daar maar naast zitten’. En dan


Schippersinternaat Vreeswijk


De geïnterviewde schippers en schip- persvrouwen zijn met subsidie van de Rabobank gefilmd voor de website van de Museumhaven Gouda.


Laswerk voor het herstel van de Victoria Regina, cultuurhistorisch erfgoed uit Haastrecht. Foto Cisca de Ruiter/ Museumwerf Vreeswijk


De verhalen zijn te vinden op: vimeo.com/ aſtuigenenopbouwen


Eten op het schippersinternaat in Vreeswijk.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46