1058 | WEEK 2-3 8 JANUARI 2025
Samenwerking in belangenverenigingen cruciaal voor binnenvaartsector
WAAR LIG JE?
Goed gevulde zaal tijdens de jaarvergadering in Werkendam – mogelijk in de toekomst nog voller.
WERKENDAM Drie regionale afdelingen van Schippersvereniging Schuttevaer denken erover om te gaan fuseren tussen nu en een aantal jaar. Het gaat om de afdelingen Alblasserwaard, De Amer en Werkendam. Dat bleek tijdens de jaarvergaderingen van de respectievelijke afdelingen waar dit voorstel bij de leden is neergelegd.
veranderen als je een gezonde vereniging wil overhouden.” Of een fusie daar verandering in brengt, is de vraag, maar de verwachting is wel dat het meer leden kan opleveren en dát kan dan wel weer zorgen voor meer in- komsten en daarmee meer slagkracht in de belangenbehartiging.
NOELIA ROMERO CABRERA – VOOYS
De leden staan positief tegenover een mogelij- ke fusie. Dat betekent dat er vervolggesprek- ken komen om de nadere details verder uit te werken. De fusie tussen de afdelingen is geïni- tieerd door de twee kleinere – er zouden daar- mee meer dan 130 leden in Werkendam bij komen. De Werkendamse voorzitter Arie den Breejen: “Het is een verantwoordelijkheid van ons om daarvoor open te staan. Wij zijn één Schippersvereniging Schuttevaer. Het gaat niet om persoontjes, maar om onze vereni- ging en onze sector.”
Redenen zijn er genoeg voor intensievere sa- menwerking. Onder andere een sterker be- stuur, betere belangenbehartiging, grotere zichtbaarheid en meer slagkracht worden ge- noemd. Over de gehele breedte van de schip- persvereniging is het moeilijk de bestuurs- functies goed bezet te krijgen en te houden. In Werkendam gaat dat goed en zit er ook een relatief jong bestuur aan het hoofd, met actief varenden. Tekenend is wel dat voorzitter Den Breejen dit jaar alsnog zijn bestuurstermijn verlengt, omdat zijn beoogd vervanger alsnog heeſt bedankt.
De samenwerking met en binnen KBN gaat over het algemeen goed genoeg om de fu- sie door te zetten. Werkendam draait goed, er zijn veel bijdragen vanuit sponsors en di- verse ondernemers steken de club een hart onder de riem met donaties. De regionale af- deling zou alleen graag meer geld ontvangen voor de eigen werkzaamheden vanuit het lan- delijke – die bijdrage loopt al een aantal jaren gestaag terug. Oud-voorzitter Ton de Waal tij- dens de jaarvergadering: “Het is een schanda- lige zaak, deze fractie van een bijdrage. Het is te weinig om te doen wat we doen. Dat moet
Tegelijkertijd zijn er wel wat kanttekeningen tegen het samenvoegen van de regionale af- delingen. Zo wordt het wel meer en drukker werk voor de bestuursleden van de nieuw te vormen afdeling: meer taken, met minder mensen. Ook de kwestie van de eigen iden- titeit en regio blijſt belangrijk. Zo wordt er in Werkendam direct al gevraagd of de jaarver- gadering dan wel gewoon in Werkendam kan blijven – het antwoord vanuit het bestuur is dat Werkendam wel het meest centraal ligt én dat deze afdeling de grootste is van de drie.
Voorzitter Arie den Breejen is in ieder geval positief, of er volgend jaar nu vergaderd wordt in Werkendam of niet: “We moeten groeien als branche-organisatie. We hebben meer men- sen en meer geld nodig. De knowhow wordt overal weggesaneerd. We moeten samen- werken met partijen, ook zoals ASV. We zijn een mooie branche, maar we worden als laat- ste gezien en betrokken. Er is ook een taak voor u als lid weggelegd: push elkaar om lid te worden van KBN, spreek elkaar erop aan. Overtuig ondernemers ervan om lid te wor- den. We kunnen wel makkelijk zeuren, maar het begint bij onszelf.”
In Werkendam werd er met algemene stem- men ingestemd met het voorstel om aan de slag te gaan met een mogelijke fusie. Ook de andere regio’s stonden er positief tegenover. Wanneer de fusie daadwerkelijk in gang wordt gezet is nog niet duidelijk. De eerste gesprek- ken worden gevoerd en over een aantal pun- ten moet nog besloten worden. Zo is onder andere de vraag waar en hoe de jaarvergade- ringen van de afdelingen gehouden gaan wor- den, zonder daarbij leden kwijt te raken. Ook de tijdsspanne is nog een vraagstuk, hoewel in Werkendam gepleit wordt voor snelheid en geen traject wat jaren in beslag gaat nemen. Voorzitter Den Breejen ziet het in ieder geval wel zitten om volgend jaar als voorzitter af- scheid te nemen en het geheel over te dragen aan nieuw samengevoegde afdeling.
Van Gelder nieuwe CEO van HES International
ROTTERDAM Paul van Gelder is de nieuwe CEO van HES International. Het bedrijf is een van Europa’s grootste bedrijven ge- richt op bulkgoederen. Van Gelder volgt CFO Van Lieshout op die tijdelijk CEO was en nu weer terugkeert naar zijn vorige job bij HES International.
Van Gelder wordt behalve CEO ook voorzit- ter van de raad van bestuur van het bedrijf. Hij start per 13 januari 2025. Eerder heeſt van Gelder gewerkt voor onder andere Gasunie, Royal Imtech en Mammoet.
Hij vertelt: “Dit is een bedrijf met een signifi- cant groeipotentieel, een zeer vaardig team en een sterke aanwezigheid in de markt. Met sleutelposities overal in de noordelijke Europese havens is HES bijzonder goed gepo- sitioneerd om terminaloperaties te leiden in de voortdurende energietransitie in de logis- tieke industrie. Ik heb er zin in om de uitvoe- ring van HES strategische plannen te leiden.”
HES International heeſt dertien terminals in vier landen in diverse havens in Europa. Het hoofdkantoor is gevestigd in Rotterdam.
WATERVAKANTIE 4 De kracht van het water GÉ VAN DE ZON
Er waren eens… twee stadjes die vlak bij elkaar lagen, maar toch onbereikbaar waren. De zustersteden Lynton en Lyn- mouth, gelegen aan de ruige kust van het Engelse Noord-Devon, waren van elkaar gescheiden door hoge kliffen.
Dat belemmerde het reizen en de econo- mische ontwikkeling. De meeste goederen, zoals steenkool, kalk, levensmiddelen en andere basisproducten werden over zee naar Lynmouth vervoerd. Maar door de hoge kliffen moesten karren en paarden een steile heuvel op, om Lynton van de noodzakelijke voorraden te voorzien.
Eind 19de eeuw ontstond daarom het idee om de zustersteden via een kabelbaan of ‘klifliſt’ te verbinden. En zo begon in 1887 de bouw en werd de Cliff Railway al geopend op paasmaandag 1890. Ze is sindsdien continu in gebruik. Het meest bijzondere van deze steile kabelbaan is dat er gebruik wordt gemaakt van waterkracht om de wagonnetjes te laten stijgen en dalen. De Lynton and Lynmouth Cliff Railway is daarmee ’s werelds hoogste en steilste, door water aangedreven klifspoor- weg in bedrijf.
Aangekomen wijzen enthousiaste bordjes je al naar deze steile helling met rails, waarover twee ‘treinwagonnetjes’ gaan. Naast de ingang van deze klifliſt is heel slim een schattige tearoom gevestigd, vanwaar je uitzicht hebt op de diepte die leidt naar de eindbestemming: de haven- plaatsjes Lynton en Lynmouth - die aan een idyllische baai liggen. Daar zittend, met tea en de onmisbare scones (met clotted cream en jam natuur- lijk) hoor je het water lopen. Het water, aangevoerd vanuit een rivier 1,5 km verderop, verzwaart het wagonnetje bovenaan, waarna het door de zwaarte- kracht naar beneden rijdt en het wagonne- tje dat beneden is omhoogtrekt. Zodra de passagiers zijn ingestapt, worden de remmen losgelaten en wordt het water uit de onderste wagon gelaten, totdat de
bovenste wagon zwaarder is en dus begint te dalen.
Ook wat betreſt de opkomende toeristen- industrie speelden de kliffen de stadjes parten. Vakantiegangers kwamen vanaf 1820 met radarstoomboten vanuit onder meer Bristol en Swansea naar Lynmouth. De toeristen moesten met pony’s, ezels en rijtuigen vervoerd worden, maar door de steile hellingen hadden die arme lastdie- ren slechts een korte levensduur. Naar- mate de 19de eeuw vorderde, werd het duidelijk dat de kliffen niet alleen een obstakel vormden voor het goederenver- voer, maar ook afschrikwekkend werkten op mogelijke bezoekers van het gebied.
De vlakke perrons werden daarom in 1947 omgebouwd tot passagiersperrons. Het is prachtig dat dit allemaal nog bewaard is gebleven, maar de rij wachtenden die via de ‘railway’ zich willen laten verplaatsen is lang, er kunnen tenslotte slechts 40 personen in een wagonnetje. Gelukkig is het pad dat kronkelig maar steil en soms glad naar de plaatsjes gaat, ook goed te belopen. De beloning is er in de vorm van schitterende vergezichten en geregeld een blik op de passerende wagonnetjes, en natuurlijk een goed gevoel dat je de calorieën van die scones met clotted cream en jam weer een beetje hebt weggewerkt.
Gelukkig kwam er erkenning voor dit huzarenstukje: in 2014 erkende het Institution of Mechanical Engineers deze spoorlijn als uniek en uitstekend voor- beeld van Britse techniek, als de eerste openbare, door waterkracht aangedreven kabelspoorweg in het Verenigd Koninkrijk.
21
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36
