INEEN - ZORG & INNOVATIE


Zichtbaar maken wat wél werkt De manier waarop straatzorg is ingericht, verschilt sterk per gemeente. “In de ene stad organiseert de GGD het met vaste verpleegkundigen die een inloop spreekuur bemensen, in de andere is er een complete huisartsenpraktijk voor onverzekerden. We brengen die variatie dit jaar in kaart, met steun van VWS.” Het succes hangt vaak af van één persoon met een goed lokaal netwerk. “Dat is mooi, maar niet duurzaam. Daarom werken we aan financierings- en organisatiemodellen waarmee gemeenten straatzorg kunnen opzetten of doorontwikkelen. Op die manier willen we gemeenten en zorgpro- fessionals helpen om hun verantwoordelijkheid structureler in te vullen. Toegang tot zorg voor dak- en thuislozen zou er in elke stad moeten zijn.”


Wat huisartsen kunnen doen Ook reguliere huisartsenpraktijken kunnen een rol spelen. “Veel huisartsen weten niet dat zorg aan onverzekerden vergoed wordt via de CAK- regelingen. En dat deze groep niet per se ‘ingewik- keld’ is. Met een beetje flexibiliteit en interesse kun je juist veel betekenen.” Volgens Abels begint het bij bereidheid. “Als elke praktijk één of twee mensen uit deze doelgroep helpt, zijn we al een stuk verder.” Er zijn al goede


voorbeelden. “In Utrecht hebben huisartsen afspraken met opvanglocaties waar mensen langer kunnen blijven. En in Amsterdam is er een initiatief om ongedocumenteerde en dus onverzekerbare patiënten over meer praktijken te verdelen, zodat de druk niet op één plek ligt.”


Structurele steun nodig De stichting draait nog grotendeels op steun van vermogensfondsen. “Daar zijn we dankbaar voor, maar we willen uit die hoek.” Een eenmalige subsi- die via een amendement van GroenLinks-PvdA maakte het mogelijk om in zes projecten versneld aan de slag te gaan. “We hebben iemand kunnen inhuren om straatzorgmodellen te ontwikkelen, én we hebben onlangs een Wegwijzer Zorg voor onverzekerden afgerond. Maar zulke financiering zou eigenlijk structureel moeten worden.”


De financiering van de straatzorg zelf is een lappen- deken van regelingen, subsidies en potjes. Ook dat moet anders, vindt Abels. “De financiële drempels in toegang tot zorg moeten omlaag. En de keten samen- werking moet beter. Nu krijg je bij verwijzingen naar GGZ of verslavingszorg de vraag of iemand een stabiele thuissituatie heeft. Nee, natuurlijk niet. Dat soort cirkels moeten we doorbreken. Alleen dan maken we écht zorg mogelijk voor iedereen.”


‘De praktijkkennis die zorgverleners hebben, moet een plek krijgen in hoe we zorg organiseren en beoordelen’


SEPTEMBER 2025 - 19


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32