Verenigingsnieuws
Ruud legt de pen neer Afscheid van Ruud van Mil sr.
Tekst Berend te Hennepe
Zoals u ongetwijfeld heeft opgemerkt, staat in deze Jager de slotaflevering van ‘De combinatie van de Staatse bossen’, het langlopende feuilleton (sinds 2011) van Ruud van Mil. Daarmee is een einde gekomen aan de verhalenreeks over een gezel- schap jachtvrienden onder de bezielende leiding van jager- meester Hendrik. In deze laatste herkennen we de schrijver: gevoelig, met compassie jegens medemens en dier, en uitgerust met een onwrikbaar kompas voor wat weidelijk is. Zonder belerend te zijn, wordt de jager een spiegel voorgehouden en teruggevoerd tot de essentie van de jacht: het deel hebben aan de natuur. Of zoals Ruud het in een interview ooit formuleerde: ‘In de jacht, zoals ik die ervaar, drukt zich een diepe verbonden- heid uit… met Alles.’
Steegherf
Al sinds 1956 (!) schrijft Ruud van Mil voor de Jager. Zijn ‘Brabantse sprokkels’, waarin hij verhaalde over de jachtbelevenissen in zijn Brabantse jachtveld, verschenen in eerste instantie onder
het pseudoniem ‘Steegherfs zoon’ en later ‘Steegherf’. Hij raakte bevriend met Arnold van der Wal (‘Cartouche’), de legendarische redacteur van de Jager die hij beschouwt als zijn leermeester en met wie hij urenlang kon filosoferen over de jacht in diens hut in ’t Speuld. In de destijds opgerichte Redactie- commissie bekleedde Van Mil jarenlang het voorzitterschap, een functie die hij met verve vervulde in roerige tijden toen de medewerkers van het blad lijnrecht tegenover het bestuur kwamen te staan. Met zijn diplomatieke gaven en eloquentie wist Van Mil de angel uit het conflict te halen, waardoor na verloop van tijd de rust terugkeerde.
Jagersziel In 2011 startte Van Mil met zijn verhalenreeks over de Combi- natie van de Staatse bossen, waarbij Tammo Lukkien de fraaie illustraties verzorgde, die altijd zorgvuldig ingepakt per post naar de redactie werden gestuurd. Ongetwijfeld heeft de auteur bij aanvang van de reeks niet verwacht dat deze zo’n doorslaand succes zou worden en dat hij de laatste aflevering pas 12 jaar later zou schrijven. Wat is het geheim van ‘de Staatse bossen’, dat het zo veel lezers weet te boeien? Ongetwijfeld heeft dat te ma- ken met herkenbaarheid: jagers kunnen zich moeiteloos inleven in de geschetste situaties. Hoewel van deze tijd, zijn het tijdloze vertellingen waarin het wezen van de jacht wordt blootgelegd. In meeslepende verhalen volgen we de lotgevallen van de leden van een Brabantse jachtcombinatie gedurende het jachtjaar. Of het nu om een eendenjacht in de polder gaat, een kleinwild- jacht in de herfst met drijvers die hun handwerk verstaan of een zomerse aanzit op de bok: altijd weet de schrijver in enkele trefzeker geformuleerde zinnen de bijbehorende sfeer op te roepen. Maar ook laat hij de lezer grinniken om de droge humor van Oer-Brabander de Knoest. Hoewel de auteur het geweer al een tijdje aan de wilgen heeft gehangen, is hij zijn scherpe blik waarmee hij de natuur, het wild en de jagersziel observeert en doorgrondt niet kwijtgeraakt. Net zomin als zijn vermogen om zijn ervaringen in beeldend proza om te zetten.
In de slotaflevering wordt een nieuw lid geïntroduceerd: Huub, de kleinzoon van Hendrik. Daarmee is de jacht overgedragen op de jongste generatie. Voor Ruud van Mil van groot belang, zoals hij in het eerder geciteerde interview memoreert: ‘Dat ik ook met mijn zoon en kleinzoon kan jagen – ja dat geeft een heel groot gevoel van rijkdom, daar ben ik me elke dag bewust van, dat ongelofelijke geluk.’
We wensen Ruud dan ook nog veel mooie jachtdagen toe in gezelschap van zijn zoon en kleinzoon en danken hem voor het leesgenot dat hij zovele lezers door de jaren heen heeft geschonken.
92 • deJager
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
