Cooper deed soms graag zijn eigen ding en kon moeilijk zijn focus houden ‘W “ 46 • deJager
e kwamen nog net iets tekort om echt in beeld te komen voor de top’, stelt Astrid vast. ‘In de uitvoering laten we nog punten liggen. Dat kan nog strakker, maar dat heeft geen haast.
Cooper is pas vier.’ Cooper is niet Astrids eerste hond. Met twee andere honden probeerde zij eerder in de jachthondensport mee te doen. De eerste was een ‘show lab’, daarna volgende een zachtaardige field trial. ‘Maar na twee jaar wilde zij niet meer met mij werken, dus ben ik gestopt’, vertelt Astrid. ‘Toen kreeg ik Cooper, die eigenlijk bedoeld was voor mijn man, maar met Cooper ging het al niet veel beter.’
…maar Cooper is steeds minder snel afgeleid
Ik kreeg vaak het gevoel dat ik er een beetje voor spek en bonen bij liep, al zag het er misschien voor een buitenstaan- der nog best aardig uit
SPEK EN BONEN Astrid trainde in een gezellige groep voorjagers. In de training werd altijd veel geroepen, de honden werden luidruchtig ge- coacht door de mede-voorjagers, kortom: een gezellige drukte. Voor Cooper bleek dit geen goede setting. De labrador stond altijd aan, zat hoog in zijn energie en luisterde voor geen meter. Astrid: ‘Ik kreeg vaak het gevoel dat ik er een beetje voor spek en bonen bijliep, al zag het er misschien voor een buitenstaander nog best aardig uit.’ ‘Toen Cooper een half jaar oud was, stuurde ik voor het eerst een filmpje naar Ellen. Ik had het opgenomen tijdens een training in het veld met de vaste groep voorjagers. Terwijl Cooper een apport haalde, kreeg ik allerhande aanwijzingen van de anderen en er was veel onrust op de achtergrond. Toen Ellen het filmpje had bekeken, kreeg ik allerlei ‘waarom’-vragen terug. Ik had geen idee wat Ellen daar precies mee wilde.’
RUIS OP DE LIJN Ellen: ‘Ik kijk naar de basis. Die moet in orde zijn. Een hond die het snapt, werkt efficiënt omdat de samenwerking met de voor- jager optimaal is. Zo niet, dan ontstaat er ruis op de lijn. Deze ruis kan zich op verschillende manieren manifesteren: stilstaan halverwege het apport, gaan spinnen, piepen, er met het apport vandoor gaan of juist reactief reageren. De oorzaak van dit onge- wenste gedrag van de hond vindt zijn oorsprong bijna altijd in de communicatie tussen jachthond en voorjager. Wanneer hond en baas een natuurlijke match hebben, dan loopt zo’n samenwerking vlekkeloos. Zo niet, dan moet je iets aanpas- sen’, aldus Ellen. En dat ‘iets’ zit hem niet in de vaardigheden van de hond of in het aanleren van de commando’s. Een goede hond heeft de aanleg voor de jacht met zijn geboorte meegekregen. Daarnaast zijn ze pienter, willen ze graag de baas tevreden stellen en hebben deze honden altijd zin om aan de slag te gaan. Dat
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
