014 COVID-19


Hoofd koel


Hoe beleven zorgprofessionals de ontwikkelingen rond COVID-19 in Nederland? Over het algemeen bezorgd, maar rustig en met vertrouwen. Dat blijkt uit een belrondje (half maart) onder professionals die momenteel dagelijks en in toenemende mate met de gevolgen van de pandemie worden geconfronteerd. “We volgen nauwgezet de protocollen, letten goed op elkaar en doen verder gewoon ons werk.”


“H


et gaat goed hier”, zegt Esther Lubbersen (50), ambulancever- pleegkundige in Harderwij k. “We zij n allemaal vrij rustig en wat vo- rige week nog onwerkelij k leek, is deze week alweer gewoon. Waar- schij nlij k heeft een aantal van ons


in de voorafgaande weken al bloot gestaan aan het virus, want we hebben patiënten vervoerd, die nu positief blij ken. Toen nog zonder protocol rond extra beschermende pakken enzovoort. De betreff ende teams zij n wel in kennis gesteld door de GGD en worden in de gaten gehouden. Ze zij n nog wel aan het werk. Maar ja, we zij n ambulan- cemedewerkers, we vervoeren altij d al patiënten met allerlei infecties die potentieel ernstig en overdraagbaar zij n. De helft van de tij d weten we dat niet eens, al zij n we natuurlij k steeds bedacht op infectiegevaar.


We hebben hier vertrouwen in de betrokken instanties en de veiligheidsregio. We krij gen dagelij ks updates van onze MMA (medisch manager), soms zelfs per dagdeel, en inmiddels is er een heel omkleedprotocol met beschermende pakken. Soms gaat er wel eens iets mis in de over- dracht. Vorige week moesten wij naar een patiënt vanwege een verwaarloosde urineweginfectie. Maar toen we daar aankwamen, bleek de patiënt behalve hoge koorts óók fl inke hoestklachten te hebben. Tja, dan sta je daar met alleen je blauwe handschoentjes aan. Niet handig natuurlij k. Bij zulke patiënten doen we nu de beschermende pakken aan, maar dan moeten we het dus wel vooraf weten, want personen die niet verdacht worden van een COVID-besmetting bezoeken we gewoon in standaard kleding. Nog geen enkele van mij n collega’s voelt zich


ziek, maar we houden elkaar goed in de gaten. We praten ook wel over het virus en de impact dat het heeft op ons werk. De ambulances ver- voeren soms ook mensen die verdachte klachten hebben en naar het ziekenhuis moeten, maar (nog) niet heel ziek zij n. Dan zeggen we tegen elkaar dat die mensen misschien beter met eigen vervoer kunnen gaan. Je moet je realiseren dat wij na elke verdachte rit de ambulance volledig extra moeten ontsmetten en ook onszelf moeten omkleden. In die tij d is de wagen niet beschik- baar en zij n wij dat ook niet. Dat is niet handig, zeker niet als straks de druk nog toeneemt, zoals bij de collega’s in Brabant nu al het geval is. Dus over zulke onderwerpen praten we wel en


veel minder over onze eigen risico’s. Daar zij n we niet extra ongerust over. We zij n gewoon aan het werk. Een ‘corona-oproep’ is hier inmiddels het-


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76