search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Speeddaten


17


carrière bij Defensie kan hebben. Die kans krijg ik tijdens het speeddaten’, aldus Lieke Delemarre. Na een studie geneeskunde bracht haar toenmalige vriend haar op het idee om bij Defensie te gaan werken. ‘Ik heb er een prachtige tijd gehad en zoveel geleerd. Ik ben een keer naar Afghanistan en naar Mali geweest. Inmiddels werk ik als huisarts, maar ik voel me nog altijd verbonden met mijn voormalige werkgever. Door dingen als speeddaten te doen, blijf ik betrokken.’ Het beeld van de veteraan mag van Delemarre wel veranderen. ‘Ik zou het gaaf vinden als er meer meiden kiezen voor een carrière in het leger. En daar kan ik mijn steentje aan bijdragen door op dit soort gelegenheden mijn gezicht te laten zien. Het werk gaat om volk en vaderland. En om vrijheid. Dankzij Defensie leven we in vrijheid Maar dan moeten er wel mensen willen werken. Ik hoop dat mijn aan- wezigheid bij het speeddaten daaraan bijdraagt.’


Praatje en vragen Vooral het contact met anderen tijdens de speeddate waardeert Delemarre. ‘Veel bezoekers staan open voor contact. De een wil een praatje, de ander heeft vragen, weer een ander kijkt de kat uit de boom maar is wel nieuwsgierig.’ Van Beek herinnert zich een jongetje dat tijdens de speeddate naar hem toe kwam en vroeg of hij zichzelf niet zielig vond. ‘Ik snapte niet direct wat hij bedoelde. Tot hij wees naar mijn twee medailles. Ik werd steeds maar derde omdat ik bronzen medailles had, maar mijn collega had medailles in verschillende kleuren en was dus al eens eerste geworden.’ Van Beek herinnert zich nog een voorval. ‘Een keer vroeg ik een dame waar ze vandaan kwam. Ze zei dat ze het bijna niet durfde te vertellen en vertelde me dat ze een Duitse was.


‘Ik zou het gaaf vinden als er meer meiden kiezen voor een carrière in het leger’


Ze had het gevoel dat ze dat niet hardop kon zeggen. Dat verbaasde me natuurlijk maar ik heb haar ook gezegd dat we de vrijheid vieren en dat we in alle eerlijkheid met elkaar kunnen praten.’ Ook heel schattig: ‘Een oude vrouw kwam ons snoepjes brengen, want die hadden we wel verdiend.’ Van Beek beleeft veel plezier aan het contact met anderen. ‘Iedereen heeft een verhaal, van jong tot oud. Tijdens een gastles van Veteraan in de klas merk ik dat ook altijd. We kunnen het over de Tweede Wereldoorlog hebben maar ook over pestgedrag in de klas. Als je het klein houdt, merk je vaak dat het kwartje, snel valt. Op de scholen waar ik kom ontmoet ik regelmatig vluchtelingen uit Syrië of kinderen van vluchtelingen uit het voormalig Joegoslavië. Dan komt het soms nog harder binnen als we praten over deze onderwerpen. Ik neem ook altijd spullen mee en laat ze bijvoorbeeld ploeteren met een kogelwerend vest van 15 kilo.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76