BOERINVERTELT ‘Supertrots op
STRIJDBAARHEID bij #kalverliefde’
‘Als je de les gelezen wordt door een pennenlik- ker vanachter het bureau, dan voel je je echt gepakt. Eigenlijk is dat wel de belangrijkste reden waarom ik als boerin heb meegedaan aan de actie #kalverliefde. Dat mondde uit in een mani- festatie met 200 boerinnen op dinsdag 15 maart. Ik vind het beneden alle peil dat iemand vanuit een kantoor ons per wet wil voorschrijven hoe we met pasgeboren kalveren moeten omgaan. Stimuleren, zoals met een weidepremie, dat vind
‘Moeten anderen bepalen hoe wij met PASGEBOREN KALVEREN omgaan?’
ik prima. Dan kan iedereen zelf de keuze maken. Maar deze motie, die ons voorschrijft dat kalf es na de geboorte een tijdje bij de koe moeten blij- ven, vind ik echt zwaar overtrokken. Toen op de Facebook-pagina van de “boerin- nengroep ”, waar ik al een tijd deel van uitmaak, het idee ontstond om te gaan protesteren, werd ik daar steeds meer door gegrepen. Ik had al snel het idee: ook ik wil hier energie in steken en mijn stem laten horen op 15 maart. Het heeft me trou- wens ook veel energie gegeven, hoor. We kre- gen zoveel leuke reacties van burgers tijdens de manifestatie. Burgers, maar ook politici zijn meer en beter gaan nadenken. Ik weet niet of het waar
is, maar ik heb gehoord dat als de motie opnieuw zou worden ingediend, ze nu geen meerderheid zou krijgen.
Mijn man reageerde in eerste instantie heel prak- tisch: leuk hoor zo’n dagje Den Haag, maar dan ben je wel een hele dag weg. Ik werk namelijk fulltime op de boerderij. Mijn kinderen waren meteen supertrots. Helemaal toen ze mij op tv terugzagen. Ik kreeg namelijk tijdens de mani- festatie iemand van PowNed voor mijn snu ff erd. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. Maar ik heb volgens mij netjes mijn verhaal ver- teld en ons standpunt uitgelegd. Geweldig s toer vonden mijn kinderen dat. En toen alles achter de rug was, bleek mijn man ook wel trots dat ik zo goed mijn mannetje stond.
Als je me vooraf had gevraagd of ik dit zou doen, had ik gezegd: nee. Maar mijn haren gingen gewoon recht overeind staan door deze motie. Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren gaat echt te ver. Als ik ’s avonds naar mijn kalveren kijk en zie wat we allemaal doen om ze goed en gezond op te laten groeien, dan denk ik: wat zitten ze toch allemaal te m utsen in die kantoren. Als er uiteindelijk toch een wet komt die ons voorschrijft dat kalf es de eerste dagen bij de koe moeten blijven, dan riskeer ik liever een boete. We heb- ben in 2008 een nieuwe stal gebouwd, die is daar gewoon totaal niet geschikt voor. Het zou voor de kalf es veel slechter zijn. Nee hoor, dan maar een boete. Waar ik het meest trots op ben? De strijdbaarheid die we als boerinnen hebben laten zien. We heb- ben ons hart laten spreken. Zo kwam en komt de boodschap veel beter en sterker over. Namelijk dat het grootbrengen van kalveren een zaak is van boeren en boerinnen. Dat die hun aanstaan- de koeien natuurlijk zo goed mogelijk verzorgen. Dat stimuleren kan, maar afdwingen per wet écht een brug te ver is.’
In ‘Boerin vertelt’ blijven de inzenders anoniem. Wilt u reageren? Mail of schrijf naar:
boerin@crv4all.com of: Redactie De Boerin, Postbus 454, 6800 AL Arnhem.
53
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56
