To the Point
In To the Point kunt u kort en bondig uw mening kwijt. De redactie behoudt zich het recht voor brieven te redigeren en in te korten. Helaas kunnen slechts enkele van de vele brieven die binnenkomen worden geplaatst. Brieven kunt u sturen naar: Checkpoint, brievenrubriek To the Point, Postbus 1091, 6501 BB Nijmegen of (o.v.v. uw huisadres)
tothepoint@veteranen.nu.
Witte anjer (2)
De ingezonden brief van G.L.M. Pastoor uit Didam naar aanleiding van de witte anjer is een brief die me uit het hart is gegrepen en ik heb inderdaad al lang met dezelfde wens rondgelopen om eindelijk eens van die ‘prins niets was wat het leek’ af te zijn. Prima Pastoor! Hulde! En ik hoop dat vele veteranen zijn voorbeeld zullen volgen. Mijn revers zijn dagelijks gesierd met de veteranenspeld en daar zal nooit een anjer te zien zijn. Overigens, voor die ‘het’ nog niet geloven, er zijn, naast het boek van Aalders, meerdere boeken verschenen waarin de scheve schaatsen van ’s mans verleden verhaald zijn.
F. van Ree, Venray Witte anjer (3)
Graag wil ik reageren op een schrijven van G.L.M. Pastoor uit Didam. U bent denk ik in een valkuil gelopen, de witte anjer werd door prins Bernhard al sinds zijn studietijd gedragen in de jaren twintig. Het uitdelen van die anjers aan vertrekkende jonge Neder- landse jongens (soms net 15 jaar) die opgeleid werden in Beieren om daarna naar het oostfront gestuurd te worden, was in mijn ogen juist een belediging, bedoeld voor het gehele Koninklijke Huis. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen, en aan elke mooie bloem zit wel een luchtje. Er lijkt mij dat over dat bloemetje wel nagedacht is.
J. Sep, Den Helder
Witte Anjer (4) In Checkpoint las ik de gewaagde brief van de heer G.L.M. Pastoor uit Didam. Het enige wat ik, als Nieuw-Guinea- veteraan, even kwijt wil, is dat ik het helemaal met hem eens ben en ook nog nooit een witte anjer heb gedragen of zal gaan dragen. Prins Bernard heeft
46 OKTOBER 2015
Prins Bernhard tijdens het defilé in Wage- ningen, 5 mei 2004. Foto: William Moore
meegeholpen aan het wegdoen van ons voormalig Nederlands Nieuw-Guinea. En dat blijft steken. Bedankt voor uw brief meneer Pastoor en er zijn echt nog veel meer veteranen die deze anjer niet willen dragen om voor hen moverende redenen.
Piet Zevenbergen, Den Haag. Met permissie
De verhalen over verlof heb ik gezien en gelezen (Checkpoint 6-2015). Wat ik mis in het schrijven is een artikel over Campo Alegre op Curaçao. Het smaldeel V (
Hr.Ms. Karel Doorman R81 en nog een paar vaartuigen) van de Koninklijke Marine bezocht begin 1959 het Caribisch gebied. Amerika is aangedaan en onder meer Curaçao. Wij waren tijdelijk geplaatst aan de wal op het vliegveld. Voor onderde- len moesten wij naar de Doorman en dan gebeurde het dat je met een auto langs ‘Campo’ reed. Door de chauffeur werden wij dan ook op dit kamp gewe- zen. De marine wist het ook donders goed. Als je er een bezoek bracht voor een van de dames, moest je erna naar de ziekenboeg voor onderzoek en het werd genoteerd (bijgeschreven) in het ‘Schoftenboek’.
Paul van Geldere, Terneuzen
Regeling gratis vervoer De teneur van het artikel ‘Regeling gratis vervoer veteranen onder druk’
in de rubriek Van Doorn tot Den Haag (Checkpoint 6-2015) is aandacht vragen voor het misbruik van het gratis trein- kaartje. Het is duidelijk dat eventuele misstanden moeten worden aangepakt. Wat mijn inziens wel irritant is, is dat een en ander direct gevolgd wordt door een opgeheven vingertje: het voortbe- staan van de regeling loopt gevaar. Is de regeling zo kwetsbaar? Het is een waar- schuwing, maar een nog duidelijker dreigement. Ik ben van mening dat wij als veteranen geen kleuterklasje zijn, ik ben daar niet van gediend. Ik heb helaas het idee dat als men het mis- bruik direct koppelt aan het voortbe- staan van de regeling, men reeds in alle stilte bezig is met hetzij een negatieve wijziging, hetzij afschaffing van de regeling. Het een en ander is niet direct te vertrouwen. Door de calvinistische bezuinigingsdriften van de regering is ons dagelijks budget zodanig gekrom- pen dat de reguliere treinkaartjes voor een reis naar onze kinderen, ver weg in het land, te duur zijn. Ook ik heb ‘mis- bruik’ gemaakt van de regeling. Voor deze reis heb ik twee veteranenkaartjes gebruikt, uiteraard met dank aan Den Haag. Het zal formeel niet juist zijn, maar de bovengenoemde feiten spreken mijns inziens voor zich. Nood breekt ook de formaliteit(en), men mag zich melden met commentaar. Men dient goed te beseffen dat voor de individu- ele veteranen die nog nooit van welk loket of welke voorzieningen dan ook gebruik hebben gemaakt, deze twee jaarlijkse simpele treinkaartjes, het enige en kleinste ‘privilege’ zijn dat zij hebben. Tegen de achtergrond van ruim drie jaar militaire dienstplicht (groten- deels in Nederlands-Indië) in opdracht van de koloniale troep en Drees en ruim drie jaar de maandelijkse salaris- derving, zijn deze simpele jaarlijkse treinkaartjes nog minder dan een aal- moes als dank voor de bewezen dien- sten en het voortdurende levensgevaar.
C.M. van den Berg, Amsterdam
Regeling gratis vervoer (2) Is de overheid soms vergeten dat het merendeel van de Indiëveteranen (geboren 1925/’26) niet meer in leven is en er van de overigen nog weinig een geldig rijbewijs bezitten? Bij het bezoeken van een reünie tref ik nog slechts een enkele sobat uit de jaren 1947-’50. Gaan we nu moeilijk doen over dat jaarlijkse spoorkaartje? En dan
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65