zelf die een schot in zijn arm opliep. Uiteindelijk is hij op 17 augustus op de operatietafel overleden, waarbij er nog steeds wordt gegist naar de werkelijke doodsoorzaak. De een wijt dat aan ver- keerde anesthesie, maar anderen, onder wie ikzelf, houden het erop dat Moreu is doodgebloed omdat hij weigerde die gewonde arm te laten afbinden. Hoe het ook zij, het was natuurlijk waanzin nog een patrouille op een gevaarlijke missie te sturen als je weet dat ieder moment de overdracht getekend kan worden. Wat mij betreft was dit de grootste blunder uit het Nieuw-Guineatijdperk.” Uiteindelijk is de overdracht op 15 augustus en daarmee dus nog voor het overlijden van luitenant Moreu, in New York ondertekend.
Zinloos
“Wat mij betreft was de laatste patrouille kort voor de overdracht de grootste blunder uit het Nieuw-Guineatijdperk”, aldus Tiny van Hinthem. Foto: Birgit de Roij
Er werd over gesproken alsof een kind van de fiets was gevallen en al heel snel werd er helemaal niet meer bij stilgestaan.” Ook Van Hinthem zelf werd nadrukkelijk met de dood geconfronteerd. “Tijdens een patrouille stond ik plotse- ling oog in oog met een infiltrant en toen was het hij of ik. Ik overleefde. Op dat moment hoefde ik daar geen seconde over na te denken – dat zou later nog vaak en indringend genoeg gaan gebeuren. Ik zie hem nog iedere dag voor me staan.”
Op het netvlies gegrift staat ook de laatste patrouille begin augustus 1962, die plaatsvond op het moment dat al duidelijk was dat Nederland zou instemmen met de overdracht van Nieuw-Guinea. “We kregen een melding dat er Indonesische para’s in de buurt waren. Met ons peloton, dat ondertussen onder leiding stond van lui- tenant Moreu, moesten wij erachteraan. Om een voor mij onbegrijpelijke reden werd het peloton in tweeën gesplitst. Prompt liep onze helft in een hinderlaag waar- aan we twee gewonden overhielden, onder wie Moreu
Ondanks zijn warme band met de Papoea’s heeft Van Hinthem nooit het idee gehad dat hij bezig was die groep naar zelfstandigheid te begeleiden. “Ja, de koningin had dat in de Troonrede genoemd, maar daar ging het helemaal niet om. Het Nieuw-Guineaconflict handelde over macht, geld en vooral delfstoffen. Mijn vriend Annagletus had dat toen al haarscherp in de gaten.” In 2005 is Van Hinthem teruggereisd naar Nieuw-Guinea. “In Fak-Fak mocht ik niet komen, maar dat vond ik niet eens zo erg. Ik had meer behoefte aan contact met Papoea’s en dat is wel gelukt. De klik was er gelijk weer, waarbij het me verbaasde dat ze ons Nederlanders niets verweten. Dat ondanks het feit dat we ze voor de gek hebben gehouden en dat ze daardoor vooral in de steden tot tweederangs- burgers zijn gemaakt.”
Reünies bezoekt Van Hinthem maar heel zelden en op de Nederlandse Veteranendag is hij helemaal nog nooit geweest. “Ik kom bij zulke gebeurtenissen veel te veel mensen tegen die nog steeds soldaatje aan het spelen zijn. Dat is niks voor mij, ik vond anderhalf jaar écht meer dan genoeg. Ja, als ik terugkijk, dan heb ik geen positief beeld van mijn uitzending. Al onze inspanningen waren com- pleet zinloos, maar in mijn geval helaas wel levensbepa- lend. Op een bepaald moment zag ik een documentaire over PTSS en daarin herkende ik iets te veel van mezelf. Ik merk bij mezelf ook dat het steeds meer moeite kost om erover te spreken, ik krijg steeds meer de neiging alles weg te drukken. Godzijdank beginnen de laatste tijd de ervarin- gen en de beelden uit die tijd te vervagen en dat vind ik wel zo prettig. Om het boek definitief te kunnen sluiten, zou ik nog wel eens met een Indonesische infiltrant in gesprek willen gaan. Het waren weliswaar onze tegenstan- ders, maar ik heb nooit een hekel aan die jongens gehad. Ook zij werden maar gestuurd en ze hadden het bovendien veel slechter dan wij”, aldus Van Hinthem.
OKTOBER 2015 35
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65