FRAGMENTEN UIT DE INTERVIEWCOLLECTIE NEDERLANDSE VETERANEN Contact met het thuisfront
Deelname aan een uitzending betreft niet alleen de militair, maar ook zijn of haar gezins- en familieleden. Contact met het thuisfront komt ook aan bod in de Interviewcollectie Nederlandse Veteranen. Hieronder een paar fragmenten over contact met het thuisfront dat veteranen van ver- schillende missies hadden. De interviews zijn voor iedereen online te beluisteren.
Samenstelling: Marjolein van der Werf Foto: ministerie van Defensie
Post was en is belangrijk op missie, ook voor militairen die in Kamp Holland in Afghanistan zaten.
Geen contact Tweede Wereldoorlogveteraan (koopvaardij):
“Het was niet meer mogelijk om je familie te zien of om contact te hebben. Dat was de realiteit. Je zat in het schuitje en je had maar mee te varen. Bellen kon nog niet en getrouwd was ik ook nog niet. Ik moest gewoon mijn werk doen.”
Brieven en dagboekstukken Indiëveteraan:
“Ik was ongetrouwd, maar ik kende mijn latere vrouw al, we probeerden wekelijks te schrijven. Als het kon dan probeerde ik haar een brief te schrijven en andersom. Je keek er echt naar uit dat de postmeester weer langskwam, wat zou er dit keer voor je bij zitten? De brieven kwamen regelmatig, ook al konden ze soms weken oud zijn, maar ze kwamen. Als de post eens niet kwam, dan had je een slechte dag. Het bleef niet alleen bij brieven, ik stuurde haar ook dagboekstukken op om een zo goed mogelijk beeld te geven over mijn tijd in Indië.”
Om de week bellen Cambodjaveteraan:
“Eens in de twee weken belde ik naar huis, dit ging vaak over de kinderen en hoe het verder met iedereen ging. En dan kreeg je de vraag: hoe is het met jou? Ja, wel oké, je liet niet veel los om je vrouw en kinderen niet onrustig te maken. Een keer tijdens een telefoongesprek met mijn vrouw waren er beschietingen, toen heb ik de telefoon
snel opgehangen met het verhaal dat er storingen waren op de lijn. Later, toen ik weer thuis was, heb ik pas uitge- legd hoe het echt zat.”
Thuisfront dichtbij UNTSO-veteraan:
“Het contact met het thuisfront ging meestal per telefoon. Zo kon mijn vrouw overkomen voor vakantie en als je die gelegenheid kreeg, dan moest je die aannemen. Ik was dan wel een jaar van huis, maar het voelde op deze manier toch dat het thuisfront dichtbij stond. Tijdens een latere missie naar Sarajevo was het contact met het thuisfront lastiger te onderhouden omdat de situatie in voormalig Joegoslavië te onrustig was.”
E-mailen Afghanistanveteraan:
“Het contact ging meestal via de e-mail. Ik hield het thuis- front bewust op afstand. Pas vanaf mijn derde uitzending belde ik een keer naar huis omdat bijvoorbeeld mijn zus jarig was. Ik vond het erg leuk om brieven te krijgen en om te versturen. Het was voor mij echt een hoofdtaak in mijn vrije tijd om iedereen die me iets had gestuurd ook daad- werkelijk een berichtje terug te sturen. Iemand heeft de moeite gedaan om voor jou te gaan zitten en je iets leuks toe te sturen, dat kon een brief zijn of een tijdschrift. Ik was er altijd dankbaar voor dat mensen aan mij dachten.”
www.veteraneninstituut.nl/projecten/interviewproject OKTOBER 2015 13
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65