Jaarthema Veteraneninstituut VETERANEN OP DE ARBEIDSMARKT


Door: Anne Salomons Foto: Karin Stroo


G


ekleed in veldtenue en met een oude klewang gericht op de hals van een champagnefles is


meester-sabreur John Angenent (59) even heel geconcentreerd en dan is het opeens… ketsssjang, gevolgd door een zware plof. De sabelslag gaat bijna te snel om het nekken van de fles goed te zien, maar de champagne stroomt nu rijkelijk. Een paar meter verderop ligt de kurk met een klein stukje van de flessenhals. Meteen steekt de Libanonveteraan zijn klewang weer terug in de gordel. Het is immers een wapen en daar moet je te allen tijde voorzichtig mee zijn. “Om zo’n klewang of een sabel bij het sabreren in het openbaar te gebruiken, moet je ook een wapen- vergunning hebben”, verklaart Ange- nent. “Daar kun je echt niet zomaar mee over straat. Maar privé en bin- nenshuis kun je zonder vergunning sabreren.” Vanaf eind negentiende eeuw was de klewang een officieel legerwapen in Indië, onder meer bij de marechaus- see, het Koninklijk Nederlands- Indisch Leger en de marine. De Koninklijke Marechaussee, het Regi- ment van Heutsz van de landmacht en de adelborsten van het Koninklijk Instituut voor de Marine dragen nog steeds de klewang. Angenent heeft als reserveofficier bij het Regiment van Heutsz gediend, vandaar ook zijn voorliefde voor dit wapen.


At-Tiri


In 1976 kwam Angenent op voor zijn dienstplicht en tekende meteen bij om de school voor reserve- officieren te gaan volgen. “Het was mijn jeugddroom om generaal te worden”, vertelt hij lachend. Via de 433 Infanterie Beveiligingscompag- nie kwam hij terecht bij het 48e als commandant School Mortierpeloton. Ondertussen, het was 1979, had hij vernomen dat het 44e Pantserinfan- teriebataljon uit Assen naar Libanon zou gaan. Daar gaf hij zich meteen voor op, hij hoefde er niet over na te denken. In maart 1980 stapte hij op het vliegtuig naar Libanon waar hij op een post bij Haris commandant van het Stafwachtpeloton werd, met als taak het beveiligen van de staf.


Hij werd als commandant van het YP-peloton aangesteld bij de Slag om at-Tiri. Angenent: “Dat was een van de meest serieuze confrontaties van UNIFIL. Het was ook de eerste keer dat de VN zijn tanden liet zien.” Kortweg kwam het incident rond at-Tiri erop neer dat de milities van majoor Haddad, aangestuurd door de Israëli’s, een sleutelpositie wilden innemen op heuvel 880, waar Ierse posten stonden. Het peloton van Angenent werd met de YP’s op de heuvel neergezet om de doorgang van de tanks van Haddad te verhin- deren. Met behulp van onder meer twee TOW-raketten wisten de Uni- fillers Haddad uiteindelijk tot een aftocht te dwingen.


Solliciteren in crisistijd Na terugkomst in Nederland wilde


Angenent meteen weer naar Liba- non, maar dat zat er niet in. Dus kwam hij terug op zijn oude stek bij het 48e. “Ik was KVV’er (kort ver- band vrijwiliger; red.) en wilde dol- graag beroeps worden. Maar ik bleek te sterke brillenglazen te hebben. Ja, ik mocht wel bij de geneeskundige troepen als officier hospik, maar dat wilde ik niet. Toen moest ik dus als burger in crisistijd aan het werk zien te komen.” De jaren tachtig waren jaren van grote werkeloosheid, dus makkelijk was het niet. Ook was het een tijd van antimilitarisme. Daarom kreeg hij bij het solliciteren vaak te maken met vooroordelen van anderen. Die zagen op zijn cv dat hij officier bij Defensie was geweest. Angenent: “Dan kreeg ik te horen dat ik zeker weer zo’n bullebak was uit het leger. Het was heel nadrukkelijk een handicap in die tijd.” Angenent verzeilde in allerlei baan- tjes zoals sluiswachter en nachtpor- tier. Ook deed hij kort onderzoek naar homoseksualiteit in de krijgs- macht. Op een gegeven moment reisde hij kriskras door het land als explosives engineer voor TNO. Angenent: “Ik leidde een zwervend bestaan en had daar op een gegeven moment geen zin meer in. Toen ik las dat er een nieuwe studierichting Internationale Betrekkingen en Vei- ligheidspolitiek kwam, heb ik me daar meteen voor opgegeven. Ik was


na drie studiejaren ook de allereerste student die hierin afstudeerde.” Na een paar kantoorbanen kreeg hij via via het aanbod om les te gaan geven in Recht en Onderzoekstech- niek op een particuliere hbo-oplei- ding. “Dat vond ik meteen hartstikke leuk, ik had in dienst natuurlijk al opleidingen gegeven en ik had ook ervaring met teambuilding.” Inmiddels is Angenent acht jaar docent. Helaas wordt zijn hogeschool binnenkort gesloten, maar Angenent zit niet stil, hij is alweer begonnen aan een nieuw project; het schrijven van een boek over vakdidactiek bij rechtenstudies. “Dat bestaat nog niet. Er is ook geen docentenopleiding voor rechtendocenten.”


Lering Van zijn tijd bij Defensie heeft


Angenent vooral geleerd dat je voor je personeel en je studenten moet zorgen. “Als je zorgt voor diegenen die afhankelijk van je zijn, zijn ze loyaal”, benadrukt hij. Maar ook heeft hij geleerd van een incident in Libanon, toen hij burgers beval om binnenshuis te gaan en naar zijn wapen greep, puur en alleen om met een waarschuwingsschot zijn woorden kracht bij te zetten. “Door een moment van onoplettendheid ging mijn wapen af en een kogel suisde rakelings langs het hoofd van een burger. Ik stond meteen te boek als iemand waar je niet mee moest spotten. Toen heb ik geleerd dat je continu alert moet zijn, dat je goed moet weten wat je doet en niet moet vertrouwen op automatisme.” Hij voegt toe: “Dat laatste geldt overigens ook voor het sabreren.” Welnu, de kop van de fles is eraf, de demonstratie verliep zonder glasge- rinkel, dus wat rest is een volle fles champagne die flux soldaat gemaakt moet worden. Terwijl Angenent de glazen vult, fluistert hij met een schalks lachje: “Sabreren biedt ook altijd een goed excuus om cham- pagne te drinken. Proost.” En dat is een bevel.


Meer info over de masterclasses sabreren en het boek Handboek Sabreur van John Angenent vindt u op www.sabreren.nl.


MAART 2015 55


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65