search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
in Djakarta, het huidige Jakarta. Ze werd sociaal werkster bij de dienst RAPWI (Rehabilitation Allied Priso- ners of War and Internees) voor hulp aan de ex-geïnterneerden en ex- krijgsgevangenen. “We zijn gelijk aan de slag gegaan, ik ben ook vrijwel meteen in een paar kampen geweest. Onder meer in Tjideng, waar de jap- pen de vrouwen en kinderen gevan- gen hadden gehouden. Ik heb daar gezien in wat voor mensonterende omstandigheden ze hebben moeten verblijven.”


Haar specifieke taak bestond eruit Nederlandse kinderen uit de inter- neringskampen zo spoedig mogelijk te herenigen met hun familie, waar ook ter wereld. Ze kwam veel op het Centraal Evacuatie Bureau, dat de evacuatie van Nederlanders naar Nederland, Australië of waar ook ter wereld beheerde. Daar werkte Wout, die ze eerder op de Kota Gede had ontmoet. Het viel hem op dat speciale evacuatieschepen die naar Nederland gingen regelmatig met lege plekken vertrokken als passa- giers te laat in de haven aankwamen. Dankzij de kindertransporten die hij bedacht, werden die lege plekken voortaan bezet door kinderen uit de interneringskampen. Zij konden daardoor eerder de overtocht maken. Hoeveel kinderen op deze manier naar Nederland zijn gegaan? “Geen idee. Je deed je werk en daarna heb ik nooit meer iets van ze gehoord”, aldus Bongers-Sedee.


Reizen


Haar mooiste herinnering heeft ze aan het transport van twee Neder- landse kinderen, die letterlijk de boot dreigden te missen omdat de ambulance die ze naar het schip zou brengen niet op kwam dagen. Samen met een collega ondernam


VK-KNIL Het Vrouwenkorps van het Koninklijk


Nederlands-Indisch Leger (VK-KNIL) werd op 5 maart 1944 opgericht. Het was het eerste officiële militaire vrouwenkorps van het Koninkrijk der Nederlanden. Op 26 juli 1950 werd het KNIL, en dus ook het VK-KNIL, officieel ontbonden. In de loop der jaren hebben ongeveer 1019 vrouwen bij het VK-KNIL gediend. Bron: De rok van Hare Majesteit (Margit Willems).


50


Hetty Sedee met een medepassagier van de Kota Gete in de havenplaats Aden in Jemen. Foto: privécollectie Hetty Bongers-Sedee


ze snel actie. “Gonnie en ik legden wat matrassen in de laadbak van een pick-up, de kinderen erin, hup! Een pajong (parasol; red.) erboven en daar gingen we als de wiedeweerga naar Priok.” Met behulp van een reddingsboot werden de kinderen alsnog aan boord van het vertrek- kende hospitaalschip gebracht. “Ik geloof dat dit een van de mooiste momenten in mijn leven is geweest. Het staat in mijn geheugen gegrift.” Nadat ze werd gedemilitariseerd, bleef ze als burger hetzelfde werk doen. Ze kreeg een relatie met Wout en trouwde op 7 augustus 1946 met hem. Haar man werd korte tijd later ook gedemilitariseerd en kwam daar- door weer officieel in dienst van de Stoomvaart Maatschappij Nederland. Nadat hij werd overgeplaatst naar Medan op Sumatra, zegde Bongers- Sedee haar baan op. “Dat ging me


MAART 2015


toen wel aan het hart. Afscheid van je vrienden, het onbekende tegemoet.” In maart 1949 ging het echtpaar zes maanden met verlof naar Nederland. “Het varen door het Noordzeekanaal was een sensatie voor ons. Het was oorlog toen ik het voor het laatst had gezien en nu was het vol bedrijvig- heid, fabrieken en verkeer!” Na diverse plaatsingen in Singapore en Indonesië, de geboorte van hun eer- ste kind en opnieuw een verlofperi- ode keerde eerst Hetty met kind en later ook Wout terug naar Nederland. Daar kregen ze nog twee kinderen. Het stel reisde veel, zowel zakelijk als privé. Met en zonder kinderen. En hoewel het lopen wat minder is geworden, is stilzitten nog steeds geen optie voor de oud-VK’ster. Want je dochter in Californië bezoeken als je zelf bijna 92 bent, dat doet niet iedereen haar na.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65