889 | WEEK 28-29 11 JULI 2018


Bij deze kerkpagina komen mij bovenstaande woorden in de gedachten. Een hoofdartikel over onderwegkerken en een overdenking over graankorrels en brood. En daartussen is te lezen over de varende gemeente van weleer. Altijd is er bij varenden behoeſte geweest aan brood voor onderweg. Al meer dan honderd jaar zijn er in Duisburg diensten


Brood voor onderweg


voor varenden. Inmiddels geeſt een nieuwe generatie blijk van deze behoeſte. En dus doen we met het binnenvaartpastoraat ons uiterste best om hierop in te spelen. In de komende jaren zullen we de binnenvaartge-


meente opnieuw moeten organiseren naar een meer zelfstandig geheel, minder onder de hoede van de landelijke kerk. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit ons nieuwe kansen en uitdagingen biedt. Immers, Gods Geest blaast


steeds weer zijn gemeente aan! Namens de redactie wens ik u een goede zomertijd.


Gert van Zeben Kerken onderweg


Veel mensen bezoeken kerken als ze met va- kantie zijn. Ook ik loop er graag even bin- nen. Vaak zijn het gebouwen met een verhaal, met historie die af te lezen valt, zowel van buiten als van binnen. En zelfs met hordes toeristen, die er in rondscharrelen, blijven het toch plekken waar het relatief rustig is. Er hangt een gewijde sfeer en je kunt er een kaarsje aansteken voor mensen die leven in je gedachten. Ook liggen er dikwijls kaarten of boekenleggers met een gebed dat je kunt bidden.


Over een dag of tien ga ik samen met mijn partner naar de Vendée in Frankrijk en zullen we weer langs de beroemde kathedraal van Chartres komen, een kerk die bij een eerder be- zoek veel indruk op me maakte. De kathedraal staat op een heuvel met uitzicht over de stad Chartres en werd gebouwd tussen 1149 en cir- ca 1220. De kathedraal dankt haar faam vooral aan haar gebrandschilderde ramen, waardoor de gloed van het blauwe Chartreslicht schijnt. Op het moment dat wij daar waren was er net een orgelconcert begonnen. De klanken galm- den door de stille koele kerk, een weldaad voor heel mijn mens-zijn.


Om deze kathedraal te bezoeken moet je wel de snelweg ver- laten en nog best een eindje rijden, maar het kan ook anders. Er zijn ook kerken die direct aan de snelweg lig- gen. De zogenaamde Autobahnkirchen. Ze


mogen niet meer dan 1000 meter van de grote weg verwijderd zijn.


Een snelwegkerk is een christelijke kerk in de nabijheid van een snelweg, die speciaal inge- richt is voor tijdelijke reflectie en bezinning van de automobilist. Deze kerken zijn bedoeld voor reizigers die rust zoeken en een plek om geestelijk bij te tanken. Volgens een wervende tekst is het zelfs zo dat je na een bezoek aan een Autobahnkirche “kalmer, attenter en ze- kerder” rijdt.


De documentaire ‘Snelwegkerk’ gemaakt door Elsbeth Fraanje geeſt daar antwoord op. Deze documentaire werd in februari 2018 uitgezon- den door de EO en is bekroond met een gou- den kalf. Onderstaande tekst leidt deze film in: “Tussen benzinestations en fastfoodrestaurants staan langs de Duitse autowegen kleine kapel- letjes waar voorbijgangers hun toevlucht zoeken en hun ziel blootleggen of even op adem komen. De film toont onverwacht intieme verhalen over verlies, lust en liefde en geeſt een ontroerende inkijk in grote thema’s die bij ieder mens leven. Fraanje is er volgens de jury “in geslaagd het on- derwerp van deze vervreemdende film met een bewust gekozen visuele stijl mooie, mysterieuze karakters en uitgekiende montage naar een ho- ger plan te tillen”.


COLOFON


Deze pagina verschijnt onder de verantwoordelijkheid van de werkgroep Binnenvaart van de Protestantse Kerk in Nederland.


Predikanten: Ds. L. Krüger, T: +31 652 336 794 e-mail: lkruger@planet.nl


Ds. D. Meijvogel, T: +31 631 041 389 e-mail: d.meijvogel@filternet.nl


Redactie: Ds. Gert van Zeben (Eindredacteur) Prins Willem-Alexanderlaan 856 7312 GX Apeldoorn T: +31 (0)55 35 58 791 E: gvanzeben@hetnet.nl


Anja van Alphen, Haastrecht Geke Kingma, Ms. Maranta Dhr. Bas Goudriaan, Krimpen aan de Lek


De meeste snelwegkerken (circa 40) zijn in Duitsland te vinden langs de Autobahn. De eerste snelwegkerk werd geopend in 1958 in Landkreis Augsburg langs de A8 bij Adelsried. Er zijn protestantse en rooms-katholieke snel- wegkerken. De meeste zijn echter oecume- nisch van aard. Er zijn er ook al geopend in Oostenrijk (Dolina langs de A2 bij Klagenfurt) en in Tsjechië bij Pilsen.


Wie zouden er gebruik maken? En hoeveel mensen bezoeken ze? En wat zouden men- sen er zoeken, vroeg ik me af toen ik dit artikel voorbereidde.


‘Reële transportprijs basis voor klimaatakkoord’


“Het zal niemand ontgaan, dat bij elk actualiteitenprogram- ma zaken over het milieu op de agenda staan. Op zich niet onterecht: ‘Wie dan leeſt, dan zorgt’, is een opstelling, die we ons niet meer kunnen veroorloven.


Nederland is niet eens het eerste land, dat een klimaatwet in het regeerakkoord in het vooruitzicht heeſt gesteld: een stuk of zeven landen gingen ons al voor - het Verenigd Koninkrijk al in 2008. Het akkoord van Parijs vormde de aanzet voor de klimaattafels, via welke de overheid in oktober afspraken wil maken met de diverse sectoren van het bedrijfsleven, hoe een en ander in de praktijk vorm moet krijgen. Tot zover lijkt dat oké, echter: in een Europa zonder gren- zen stopt ook luchtvervuiling niet aan de grens, dus moet ook het beleid mondiaal, minimaal toch Europees zijn. Gemotiveerde vergroening bij mensen vindt alleen plaats, als men overtuigt raakt van het werkelijke positieve effect van hun bijdrage.


Het mag niet zo zijn, dat een positief effect binnen de lands- grenzen gaat leiden tot ongecontroleerde milieubelasting el- ders in de wereld of tot verspilling van grondstoffen door het creëren van een wegwerpcultuur van voortijdig afgedankt materieel. Mensen motiveer je, door het op korte termijn ge- meengoed maken van brandstoffen of technieken, die er al zijn en hun effect bewezen hebben en dit ook als zodanig te certificeren. Mensen motiveer je vervolgens, door een reële vrachtprijs te betalen voor transport, waaruit in alle deelmarkten ver- groening en modernisering betaald kan worden en waaruit een financiële basis ontstaat, die vertrouwen biedt aan geld- schieters. Markttransparantie is daarbij een onmisbaar en effectief middel om een reële prijs te bedingen, leegvaart te


Door deze film ontdekte ik dat jaarlijks een mil- joen mensen van deze ‘onderwegkerken’ ge- bruik maken. Dat is aan de ene kant natuur- lijk veel. Maar op het totaal aan weggebruikers dat op jaarbasis langs raast, vermoed ik dat het toch een vrij bescheiden aantal is. In fei- te is het idee van geestelijke en lichamelijke rustplaatsen langs de weg al heel oud. Al in de Middeleeuwen ontstonden ze ten behoeve van pelgrims en andere reizigers. Sinds de ja- ren ’80 is er een speciale vereniging die het tot stand komen van Autbahnkirchen bevordert. Wat mij wel weer verbaast, is dat uit onderzoek


beperken, daarmee het milieu te dienen en tot een betere bedrijfsvoering te komen. We moeten af van marktverstoren- de subsidies, zoals ze er nu in diverse vormen zijn in verschil- lende landen en voor de verschillende modaliteiten. Techniek en financiën: twee zaken, die onomkeerbaar met elkaar te maken hebben. Een reële transportprijs zou de ba- sis moeten worden voor het uitvoeren van een klimaat- akkoord en de investeringen, die daarvoor nodig zullen zijn. Daarbij wordt even vergeten, dat inmiddels de crisis rond 2010 dan misschien als ‘opgelost’ wordt beschouwd, maar dat de bedrijven, die met kunst en vliegwerk hebben over- leefd, hun bedrijf nu pas weer vanaf zero moeten proberen op te bouwen, dus geen basis hebben voor wat voor finan- ciering dan ook. Banken stellen zware eisen aan een bedrijfsplan. Zij advise- ren ondernemers goed na te denken over de haalbaarheid van niet alleen de eerstelijns-investering op korte termijn, maar nog meer over de investeringen in het verloop van de doordenderende vergroenings-trein. Met de vraag of die in- vesteringen er nog ooit aan het einde van de loopbaan weer uit zullen komen. Want het schip is toch uw pensioen...? Citaat ABN Amro.


Waar staat de schipper? Een groot gedeelte van de schippers is veel milieubewuster dan 50 jaar geleden. Kijk naar dingen als olie-afgiſte, ergernis over de beperkingen van huisvuilafgiſte, mensen passen hun motortoerental aan de vaaromstandigheden aan; besparen daarmee duidelijk op hun brandstofverbruik en daarmee de CO2-uitstoot; gebruiken al enthousiast GTL als het verkrijg- baar is, nemen de voor dit doel extra kosten voor lief; pas- sen hun schip op eigen kosten aan met zonnepanelen, wal- stroomaansluitingen, aandrijfsystemen enzovoort. Ergeren zich aan kromme eisen om als ‘Green Award’-deelnemers ge- accepteerd te worden. Zij vinden van hun bedrijf en bedrijfs- tak, dat vervoer over water een milieuvriendelijk alternatief is en ook als zodanig aanbevolen moet worden. Ze volgen de


blijkt dat twee van de vijf bezoekers een ker- kelijke achtergrond heeſt. Dat betekent dat 60 procent van de bezoekers buitenkerkelijk is. Komen die er dan uit nieuwsgierigheid of….?


In Nederland zijn er ook wel een aantal ‘on- derwegkerken’, maar vaak beperken die zich tot speciale korte laagdrempelige diensten op zondag. Terwijl de Autobahnkirche als uit- gangspunt hebben dat ze dagelijkse minstens van acht tot acht open zijn.


Ds. Anja van Alphen


23


ontwikkelingen betreffende vergroening in de binnenvaart en het klimaatbeleid met terughoudendheid, gezien de dui- delijke indruk van onhaalbaarheid op dit moment. Een ander, niet onbelangrijk deel van de moderne binnen- vaart is opgegroeid of ingestroomd zonder het bewustzijn, welke energie-impact alle voorzieningen aan boord hebben op de CO2-footprint en zou door goede opleiding of bege- leiding een positieve bijdrage aan elementaire vergroening kunnen leveren. Daarnaast is er een groep voortrekkers die meer dan globale interesse heeſt in alles wat met techniek en milieuontwikke- lingen te maken heeſt en daarin ook actief investeert - voor zover men daar de middelen voor heeſt. En uiteraard is er een deel van onze bedrijfsgenoten die er niet of nauwelijks mee bezig is. Mogelijk omdat ze al blij zijn nog een paar jaar tot aan hun pensioen te kunnen uitzingen, misschien al blij zijn, de meest basale rekeningen te kunnen betalen en zo het hoofd boven water te houden, of hun beroep alleen zien als een al dan niet prettige manier om geld op een bankrekening te zien verschijnen.


Wij vinden als Algemeene Schippers Vereeniging, dat we in bovenstaande materie een verantwoordelijkheid en een taak hebben. Voor onszelf als bedrijfstak, voor onze opvolgers de komende decennia, maar zeker ook naar de samenleving toe, om vanuit de praktijk mee te denken over oplossingen, verkeerde beslissingen te proberen te voorkomen en een ge- zonde basis te blijven nastreven voor een fijne, rendabele en milieuvriendelijke bedrijfstak binnenvaart. Wij weten ons gesteund door een groot en toenemend aantal schippers en wensen dan ook volwaardig geaccepteerd te worden in het klimaatoverleg, waar over de toekomst van de binnenvaart beslist lijkt te gaan worden”.


Bestuur en Denktank Algemeene Schippers Vereeniging, Gerberdien le Sage, voorzitter


INGEZONDEN


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44